Academy

Hiep hiep hoera! Na de intensieve boostcamp van enkele weken geleden heb ik zojuist een telefoontje gehad dat ik officieel ben toegelaten tot de Getronics Consulting Architectuur Academy.

2009 gaat dus een intensief jaartje worden met veel cursus, coaching en het opdoen van praktijkervaring met als doel ITAC level 1 certificering.

Een mooie volgende stap in mijn hopelijk nog lang succesvolle IT carrière. Ik merk in mijn huidige project al dat ik de kennis die ik in de Academy ga opdoen goed kan gebruiken.

Skins

Grappig, ik kan nu ook skins kiezen in m'n gmail. De meeste zijn wel een beetje girly, maar de terminal skin hierboven kan me eigenlijk best bekoren.

Zwem 12-11

Door de twee weken training in het verre westen van het land was ik even niet aan trainen toegekomen. Vanavond kon ik eindelijk weer eens een duik nemen. Echt lekker ging het niet vanavond. Sterker nog, ik lag echt als een dweil in het water. Zal wel door de lange trainingsvrije periode komen. Het programma van vanavond had wel veel raakvlak met de actualiteiten:

400 inzwemmen

1500m Piramide:
50m
100m
150m
200m
250m
250m
200m
150m
100m
50m

3*100m wissel

Toch nog 2200 meter, maar als ik niet zo een dweil was geweest hadden dat er 2500 kunnen zijn. Volgende keer beter zullen we maar zeggen.

Het moet niet gekker worden

Wat ik vanochtend weer aantrof in de gang. Het lijkt er steeds meer op dat de buren van #18 hebben besloten dat ze schijt hebben aan de hele straat. De hele dag de luxaflex dicht, maandenlang een stapel oude dakpannen in de gang en visite die vervolgens alle fietsen maar tegen mijn huis aan dumpt, de buurman meerdere malen valselijk beschuldigen dat zijn katten zijn vissen stukbijten in plaats van de vijver eens op ziekte te laten onderzoeken.

Als ik wat van zeg begint hij tegen Wiefke te klagen dat ik niets kan hebben en dat hij het helemaal met mij heeft gehad. Misschien moet ik maar een paaltje of hek in de gang gaan plaatsen.

Update: Foto enhanced door mijn vaste grafisch ontwerper

De konte vol

Volle bak gistermiddag en -avond. De officiële viering van Wiefkes verjaardag stond vanaf 's middags op het programma, en dat hebben we geweten ook. Na een volle woonkamer met middagvisite lieten de eerste avondgasten ook niet lang op zich wachten.

Omdat er voor de avond regen was voorspeld had ik besloten geen hout voor de terrashaard in te slaan, want die zou toch niet gebruikt worden. De buren dachten daar echter heel anders over, en binnen enkele seconden kwamen de eerste stukken hout al over de schutting. Ook door de poort werd de ene na de andere stapel hout de tuin binnengedragen. Toen er ook nog een extra tuinkachel en zelfs een zelfgemaakte terrasheater werd geïnstalleerd was het duidelijk: Het feest zou zich niet alleen binnen maar vooral ook buiten afspelen.

Een gezellig feest was het. Zo gezellig dat ik afgezien van bovenstaande foto gewoon vergeten ben de avond op de gevoelige plaat vast te leggen. Tja wat kan ik zeggen, je had erbij moeten zijn. In de loop van de nacht druppelden de gasten weer voorzichtig naar huis. Enkele van die gasten hadden ondanks de korte route naar huis de nodige begeleiding nodig om de weg naar huis te vinden. Ik heb vanmorgen geen lijken in de tuin gevonden, dus het zal allemaal wel goed zijn gegaan.

Wiefke is nog steeds erg moe, maar ook heel blij met alle cadeautjes die ze heeft gekregen.

Oef!

Nummertje 193, dus niet in de reeks van gevaarlijke grasmaaiers.

BoostCamp

Na een zware week met 640 powerpoint slides kon ik maar kort van het weekend genieten. Zondagavond meteen na de knotsgekke finale van het F1 seizoen maakte ik me op voor een reis naar Hotel Zuiderduin in Egmond aan Zee.

Op die locatie begon maandagochtend de allereerste Getronics Consulting Architectuur Boostcamp, een zeer intensieve inleiding voor de architectuur academy die vanaf volgend jaar zal starten. Het waren 3 zware dagen met theorie, een case om aan te werken, veel presenteren, en als intermezzo een quiz over de geleerde theorie. Al deze opdrachten werden uitgevoerd in teams van 4 personen die alle drie de dagen in competitie met elkaar waren voor de eindoverwinning.

Na 3 dagen ploeteren bleek ons team het als beste te hebben gedaan. Na 2 dagen was de score nog erg spannend, maar de derde dag liepen we definitief weg van de concurrentie.

Aan de foto boven is goed te zien dat het 3 zware dagen zijn geweest. Gelukkig waren het ook hele leuke dagen waarin ik echt veel heb geleerd. Niet alleen van de docenten, maar zeker ook van mijn medecursisten.

Met onze oprechte excuses aan educational services voor de ongetwijfeld veel te hoge drank rekening...

Oei!

Vanavond maar even mijn grasmaai nakijken.

31

Altijd lief, soms hongerig (zoals op de foto is te zien) en morgen, 3 november, heel erg jarig. Het is voor het eerst sinds tijden dat ik er zelf niet bij zal zijn omdat ik vanavond nog zal vertrekken voor de volgende training in het verre Egmond aan zee.

Gefeliciteerd Wiefke, en nog vele jaren, hopelijk gelukkig samen.

Death by Powerpoint

| View | Upload your own

640, 640 640. Ik krijg het getal maar niet uit mijn gedachten. De laatste 4 dagen van de afgelopen week stonden in het teken van de Togaf certificerings training. Helaas is deze training ontwikkeld door Amerikanen en Engelsen die heilig geloven in de anglicaanse manier van lesgeven. En dat betekent 4 dagen lang Death by Powerpoint met veel teveel informatie op veel teveel slides. 640 slides om precies te zijn, vandaar dat ik dit getal maar niet meer uit mijn gedachten kan verbannen.

Bovenstaande presentatie over dit fenomeen vat aardig goed samen wat ik ik de afgelopen dagen heb moeten doorstaan.

DTM!

Wil je Mr. T-REX blij maken, zorg dan dat hij een weekend kan genieten van een flinke dosis racegeweld. Racen is en blijft voor mij een passie, en gelukkig vindt Wiefke het fijn om hiervan ook een graantje mee te pikken.

Afgelopen weekend waren we present bij de finale van het DTM seizoen in Hockenheim. Na een lange rit op de vroege vrijdagochtend met onderweg temparaturen onder het vriespunt zaten we om 9:15 uur op de tribune te genieten van de eerste vrije trainingen van de F3 euroseries. Na die training begon het weekend echt met een ontbijtje van schitzelbrötchen met bier, waarna de DTM bolides voor het eerst dat weekend acte de presence gaven.

Het was het begin van een heftig en zeer prettig race-weekend. Met name tijdens de proefstarts was het erg druk op onze tribune recht tegenover de finishlijn.

Naast het racen stond onze verblijfplaats Heidelberg ook garant voor de nodige culturele versnaperingen in de vorm van bärnsteinrotes kellerbier en gerechten uit de traditionele Duitse keuken. We hebben buurman HarmJob ook erg blij kunnen maken met wat vloeibare souvenirs uit de Heidelberger Kulturbrauerei waar hij ongetwijfeld van zal genieten. Een geslaagd weekendje dus dat zeker voor herhaling vatbaar is.

Zwem 22-10

Vorige week de training gemist, vandaag weer aan de bak. Ondanks een wat moeizame eerste helft van de training ging het vanavond vrij aardig. Ik kan de originele schema's nog net niet helemaal volhouden, maar met hier en daar wat kleine aanpassingen blijft het toch een aardig schema dat ik heb afgewerkt:

400m inzwemmen

9 x 100m:
hele slag - armen - hele slag - benen - hele slag - armen - hele slag - benen - hele slag

200m hele slag
200 meter armen
150m hele slag
150m benen
200m wissel

4 x 25m sprint

Uitzwemmen

In elk geval de 2300 meter weer gehaald, dus dat zit wel snor. Ik moet er voorlopig even op teren, want vanwege een weekendje DTM en dan 2 weken training in het verre westen van ons land zit zwemmen er voorlopig even niet in.

Afscheid

Na een aantal jaren trouwe dienst is enkele weken geleden alweer mijn oude bankstel vervangen door een beter, mooier en comfortabeler model.

De kussens waren al naar het grof vuil gebracht, maar het houten onderstel stond nog te wachten op een waardig afscheid. Gisteren heb ik de hamer en zaag erbij gepakt, en de bank vakkundig gereduceerd tot een bak vol vuurkorf hout.

Aangezien het een mooie, droge en frisse dag was besloot ik de brokstukken meteen te gaan voeren aan de altijd gretige heksenketel, en na een paar uur was er nog maar weinig over van de oude bank.

Poepantwoord

De wel zeer indrukwekkende drol die sinds begin deze week op mijn blog te bewonderen is was niet van een grote hond, en ook niet van mijzelf. Ik wist ook niet dat een slang dergelijke mega-keutels kon produceren, maar bovenstaande foto is het bewijs.

Zolang deze (overigens naamloze) Boa er vlak naast blijft liggen is het lastig schoonmaken. Giftig zijn ze niet, maar eigenaar Crysis verzekerde me dat gegrepen worden ook niet echt een pretje is.

Pffff..

M'n zomoto gadget piekt weer lekker op de vrijdagmiddag...

Zielig

Zaterdag bij thuiskomst trof ik Wiefke op de bank, schor en een beetje zielig. Zondag leek het over te zijn, maar in de nacht van zondag op maandag ging het van kwaad tot erger. Een hoop gesnotter, geproest en gewoel.

Vanochtend was ze nog een beetje meer zielig dan zaterdag, en dat zal zoals het er nu naar uitziet nog wel even zo blijven. Gelukkig kan ze samen met Murphey lekker op de bank blijven liggen en ontspannen uitzieken.

Poepvraag!

Een korte vraag: Wie is de producent van hetgeen hierboven op de foto is gezet? Antwoorden mag in de comments...

Visite!

Na een erg lange en vermoeiende vrijdag en een uitslaap-en-vroeg-naar-bed-zaterdag hadden we zondag afgesproken even bij te kletsen/borrelen met Crysis en Missie. Dan kon ik meteen hun nieuwe aanwinst bewonderen.

De jonge boxer luistert al vrij behoorlijk, maar heeft nog wel wat moeite met de zindelijkheid. Ik had daar door de stroom bier die bij mij naar binnen werd gegoten zelf ook de nodige moeite mee moet ik zeggen. Het werd uiteindelijk een middagje slap ouwehoeren, met een hoop filmmateriaal (dat ik niet ga publiceren) en buik vol spareribs als resultaat.

Gelukkig gingen we bijtijds weer naar huis (zei ik dat vorige week zondag ook al niet?)...

Rauw!

Gisteren was een zeer lange dag, maar wel een om niet snel te vergeten. Na het geweldige vermaak in de Rauw tent op Mysteryland vonden Freshy98 en ik het hoog tijd om eens een reguliere Rauw avond te bezoeken. Aangezien voor deze editie 's Werelds beste DJ stond geboekt hadden we de koe bij de horens gevat en meteen de kaartjes besteld.

Aan het einde van mijn werkdag trok ik dus richting Den Haag om mijn slaapplaats daar in te gaan richten. Na wat chillen met een fles baileys hebben we rond een uur of elf de tram, trein, en taxi genomen richting de feestlokatie van die avond. Het was buiten een gezellige drukte, en ook binnen zat de stemming er al goed in.

Om half twee begon het optreden van het franse electro-duo The Shoes. Het werd een sessie die begon met techno en hip-hop invloeden en eindigde met snoeiharde electro-rock waarvan zelfs onze haren begonnen te trillen door de geluidsdruk.

Om half drie begon de DJ-set van E.R.O.L. Dat betekende twee uur lang über-bruut, vet, dreunen, stampen, feesten, raggen. Wederom een set om nooit te vergeten. En ook nu bleek weer dat je bij deze man nooit weet wat hij voor je in petto heeft.

Even na vijf uur 's ochtends stonden we weer buiten, en kon het zwaarste onderdeel van de nacht beginnen. De terugreis via taxi, trein, tram en dan nog een stuk lopen. Uiteindelijk konden we om 07:00 uur in ons bed gaan liggen. Ik geloof dat we allebei vrij snel sliepen.

Na een ontbijtje rond half één en een autorit van ruim 200km was ik vanmiddag weer thuis, erg blij om Wiefke weer te zien.

Bovenstaand een video die door één van de medebezoekers van gisteravond is geschoten. Check die deinende mensenmassa!

Balans

Kredietcrisis, iets anders horen of lezen we niet meer in het nieuws. Ik vond het tijd om zelf ook een bijdrage te leveren aan de consumptie-impuls die onze economie zo hard nodig heeft.

Natuurlijk willen we ons geld wel uitgeven aan iets waar we allebei wat aan hebben. Daarom heb ik samen met Wiefke een Wii fit pakket gekocht inclusief balance board. Zo kunnen we in de wintermaanden het nuttige met het aangename combineren door al hoepelend, skieend en voetbal-koppend aan onze balans en lichaamshouding te werken.

Als onze gordijnen wat eerder dicht zijn dan normaal zult u begrijpen dat dit deze winter niet geheel zonder reden is.

Weer Zwem

Na een weekje ziekte viel het gisteravond een beetje tegen, dat zwemmen. Gelukkig bestond het programma dit keer uit wat minder meters. Er waren weinig zwemmers deze keer, dus aan ruimte was er geen gebrek. Goede omstandigheden dus om de training weer op te pakken.

Het thema van de training was: "Al het goede komt in 300". Ik heb het goede aan het einde van de training in 200 laten komen, maar toch nog een aardig schema afgewerkt:

Inzwemmen:
100m schoolslag
50m schoolslag armen
50m schoolslag benen
100m borstcrawl
50m borstcrawl armen
50m borstcrawl benen

300 meters, eigen slag:
1 x 300m
2 x 150m
3 x 100m
4 x 75m
4 x 50m
8 x 25m

200m uitzwemmen

Mijn armspieren bleken ook deze keer nog een zorgenkindje, waardoor de snelheid er bij de borstcrawl maar niet in kwam. Wel heb ik lekker veel van slag kunnen wisselen, en vlinderen ging ook best goed (zolang de afstand kort genoeg bleef).

Misschien moet ik toch maar eens meer op snelheid gaan trainen binnenkort. Nu die ik meer dan 15 seconden over één baantje van 25 meter, en als ik de 100 vrij weer beneden de minuut wil zwemmen moet dat toch echt sneller.

Bok!

Na bijna een hele week uitzieken waren Wiefke en ik dit weekend eindelijk weer fit genoeg om samen iets te ondernemen. We hadden er alle reden toe, want sinds deze maand wonen we alweer een heel jaar samen. Zaterdag zijn we daarom lekker uit eten geweest, en ook de zondag hebben we lekker onze ontspanning gehad.

Voor die ontspanning zorgde deze keer het jaarlijkse Beiaard bokbier festival, met dit jaar 18 bokbieren van het vat en nog eens 12 van de fles. We zijn er niet aan toegekomen ze allemaal te proeven, maar tussen de door ons beoordeelde bockjes zaten enkele bijzonder smaakvolle.

Als we echt eerlijk zijn, dan mogen we Barbär niet als bokbier definieren, maar de smaak is er in elk geval niet minder om. Het leukste aan zo'n proeverij is de enorme variatie die er tussen de verschillende bokbieren bestaat. Ook binnen de op het eerste gezicht kleine wereld van het bokbier is er voor elk wat wils.

Hatsjoe!

De afgelopen 5 weken liep ik al te niezen en snotteren, en het leek erop dat deze verkoudheid niet zomaar voorbij zou gaan. Het actieve dagje Terschelling met veel zeelucht heeft er eindelijk voor gezorgd dat de zaak een beetje loskwam.

Vanaf zondagochtend schakelde mijn lichaam dan ook in herstel-modus, met als gevolg dat ik vandaag echt niet vooruit te branden ben. Een dagje herstel zal me wel goed doen. Kan ik meteen het lig- en slaapcomfort van de nieuwe bank gaan testen.

Lange dag

Gisteren was voor mij een lange dag, die in het teken stond van het bedrijfsuitje van onze Business Unit. Het was de bedoeling dat we om 08:00 uur in Harlingen zouden zijn, zodat we op tijd met de boot mee konden. Dat betekende voor mij en een meerij-collega dus om 05:45 (!!) uur vertrekken.

Na een lange en vaak erg mistige rit vertrok de boot uiteindelijk rond half negen 's ochtends richting Cranberry-eiland. Na een tijdje op de boot kregen we de mededeling dat we het laatste deel va de reis met wat sneller vervoer zouden afleggen. In groepjes van 10 personen werden we door echte high-speed reddingsboot taxi's naar de jachthaven van Terschelling gebracht. Dankzij de mobieltjes met GPS technologie konden we zien dat we met 60 km/u over het water gingen (en dat in een open boot). Toch nog een klein beetje race-arrangement dus, en dat stemt mij snel tevreden.

Na wat verkenning op eiland vertrokken we per fiets naar West aan zee voor een lunch. Een onderdeel dat mij gemenge gevoelens gaf. Ik vind lunchen wel gezellig, maar aan fietsen heeft Mr. T-REX een broertje dood. Na de lunch konden we op het strand van de heerlijke zon genieten, voordat we met de eerste ploeg richting rubberboten liepen om te gaan branding-raften.

Echt veel branding was er niet, maar deze gelegenheid om te zien hoe je collega's die je normaal alleen in zakelijke kleding ziet zich in een net wat te krap wetsuit proberen te hijsen had ik voor geen goud willen missen. Ook het beachgolfen en barbequeuen was erg gezellig.

Na het eten werd de thuisreis in meerdere etappes per fiets, boot, pendelbus en auto ingezet. Eenmaal thuis (het was inmiddels 23:45 uur) heb ik nog even genoten van een welverdiend dunkles Weizenbock, waarna ik gebroken mijn bedje heb opgezocht.

Bankzit

Voor...

Na!

Ik denk dat Wiefke en ik best gaan genieten van de nieuwe bankzit.

2200

"Vandaag gaan we een 2800 meter schema doen", riep de trainer vanavond aan de aanwezigen in het bad. Ik wist op dat moment al dat ik zijn schema voor mezelf wat aan zou moeten passen, want 2800 meter bij mijn pas 4e training zou toch al te gortig zijn. De 4e training inderdaad, want vorige week moest ik vanwege verkoudheid verstek laten gaan.

Het schema dat ik voor mezelf had afgeleid voor vanavond ging eigenlijk best lekker. Mijn armen lopen nog steeds een stuk sneller vol dan mijn benen, maar het lijkt elke training beter te gaan. Vanavond heb ik onderstaand schema volbracht:

200m Inzwemmen
4 * 200m, 15 seconden rust tussen de series
2 * 100m tempo, 30 seconden rust tussen de series
2 * 200m, 15 seconden rust tussen de series
4 * 50m Tempo, 30 seconden rust tussen de series
2 * 100m, 15 seconden rust tussen de series
8 * 25m tempo, 10 seconden rust tussen de series
Uitzwemmen.

Het uitzwemmen niet meegerekend 2200 meter deze keer. Er zit dus nog steeds progressie in en zo hoort het ook. Ik ben benieuwd wanneer ik mijn eerste 3 kilometer schema ga volbrengen. Dat zal nog even duren denk ik, maar waar ik nu wel klaar voor ben is een 2e training per week erbij pakken om naast de conditie ook aan de techniek en kracht te gaan werken.

Mini concert

Vandaag was ik voor de verandering eens lekker vroeg thuis. Ik was me al aan het voorbereiden op Wiefke's verraste en blije gezicht, maar toen ik binnen stapte was Wiefke in geen velden of wegen te bekennen.

Zij was richting stad getrokken, naar de inmiddels vaste mini-concert stek in het centrum. Daar was ze getuige van een kort maar krachtig optreden van de andere grote liefde in haar leven.

1,5 uur later dan ik kwam ze moe maar voldaan, compleet met gesigneerde CD en poster, breed grijnzend de kamer binnen huppelen. Mochten er de komende dagen wat meer Nederlandstalige klanken vanuit ons huis de straat op galmen dan anders, dan bied ik bij deze bij voorbaat mijn oprechte excuses aan :)

Pul!

"Ik heb vandaag echt iets heel moois gekocht. Dat moet ik je even laten zien", klinkt het van achter de schutting. Even later komt het hoofd van HarmJob boven de schutting uitgestoken, vergezeld van een bierglas met blik van het formaat dat deze dagen vooral "auf der Wiesn" te bewonderen is.

Eindelijk heeft ook mijn buurman een echte literpul, en ik denk dat we binnenkort maar eens samen moeten gaan Schutting-pullen. De schutting is er gelukkig net breed genoeg voor.

Winterkost!

Telkens horen we het opnieuw op het journaal. Het klimaat is helemaal in de war. De winters zijn erg zacht, in de herfst kan het zomaar sneeuwen maar ook heel warm nazomeren en in de zomers vallen vaker zware buien die we eigenlijk alleen in de herfst gewend zijn.

Nu de klimaatverwarring een onomkeerbaar feit is geworden, doen Wiefke en Mr. T-REX gewoon gezellig mee. En zo aten we vandaag echte winterkost op deze zomerse herfstdag!

Paddockbouw Fase 2

Na het zaag-, schroef- en schilderwerk van de afgelopen dagen was het vandaag tijd om het werkblad binnen van een beschermend plastic laagje te voorzien en (Wiefkes favoriete bezigheid) de boel weer in te richten.

Na wat zoekwerk bij diverse bouwmarkten vonden we eindelijk wat rollen plakfolie met het juiste (Finishvlag-) motief. Het plakken zelf bleek nog een hele uitdaging, maar gelukkig hebben we het redelijk recht gekregen.

Het is natuurlijk nog niet helemaal af, maar de Paddock begint nu eindelijk wat meer vorm te krijgen. Wiefke en ik hebben vanmiddag dan ook heerlijk genoten van ons eerste drankje aan de bar...

Uitrol

Na veel ontwikkel- en testwerk was het afgelopen zaterdag eindelijk zover. De uitrol van Windows Vista en Office 2007 bij de klant. 's Ochtends om 07:00 uur moest ik al in Arnhem zijn, dus dat betekende 5:45 uur in in de auto stappen. En dat op een zaterdag!

Na een korte briefing ging iedereen vol verve aan de slag, en afgezien van wat kleine zaken die we snel op konden lossen ging de uitrol gewoon heel voorspoedig. Om 15:00 uur stonden we alweer buiten het gebouw, klaar om eindelijk aan ons weekend te beginnen.

Vandaag moesten alle gebruikers voor het eerst met het nieuwe systeem aan de slag. Dat is altijd een spannend moment, want pas dan weet je of de handleidingen echt voor iedereen duidelijk genoeg zijn en of alle zaken werken zoals ze horen. Afgaande op de resultaten uit de pilot hadden we er wel vertrouwen in, en gelukkig zijn de medewerkers hier behoorlijk zelfredzaam.

Al met al een dag die me tot nu toe tot volle tevredenheid stemt. Laten we hopen dat dat deze week zo zal blijven.

Seb my man!

Wat kan ik zeggen na de fantastische race in Moza. Een overwinning die hij 100% zélf heeft binnen gehengeld alsof hij al jaren aan de top meedoet in de f1. maar hij is toch echt nog maar 21.

Sinds dit seizoen ben ik steeds meer van deze coureur gecharmeerd geraakt. Nu hij even het hele F1 veld rijles heeft gegeven kan mijn dag niet meer stuk.

Deze quote van Gerhard Berger vat het denk ik het beste samen (Bron):

"I was one time in Mauritius on holiday and Michael Schumacher came to me. He said 'Gerhard, you have to look. There is this guy in go-karts, the name is Vettel.' I said 'Who?' 'Vettel, he is very quick.' And that was many years ago."

Druk!

OMG! Het regent weer eens in Nederland. Mijn Zomoto sidebar gadget geeft een reistijd aan die ik nog niet eerder heb gezien. Maar liefst 99 minuten in plaats van de 65 die hij zonder files aangeeft.

Misschien maar eens aan alternatieve route proberen via de SATNAV vandaag.

UPDATE: het kan dus nog langer. 102 minuten omdat zowel de A12 als de Pleiroute helemaal vast staan.

3e zwem

Vanavond weer een training volbracht. Voorlopig zwem ik nog maar één keer per week om mijn lichaam na de training voldoende tijd te geven om te herstellen.

Ik kon ook vanavond merken dat het weer beter ging dan de vorige training. De 2 kilometer heb ik weer gehaald, met nog wat tijd over om even uit te zwemmen en om de training af te sluiten met een baantje onder water.

Mijn armspieren zijn nog wel het grootste zorgenkindje. Ze lopen niet na 25 meter al vol zoals in de eerste trainingen, maar echt lekker meewerken doen ze nog niet. Dat zal nog wel wat tijd nodig hebben vrees ik.

Ik ben er wel nog steeds van overtuigd dat de terugkeer naar de zwemsport de juiste keuze is geweest. Ik moet er niet aan denken dat ik met dat benauwde weer van vanavond in de sportschool had staan zweten.

SuriKook

Na de domper van afgelopen zondag was ik wel weer toe aan een fatsoenlijke maaltijd. Wiefke liet me proeven dat simpel ook lekker kan zijn.

Surinaamse Bami, hmmmmmmmmmmmmmmm!

ProefEet

Met z'n tweetjes, want Krien had nog steeds teveel last van haar "van Hanegem" syndroom. We hebben haar daarom achter gelaten met haar rug tegen een thermokussentje, terwijl Wiefke en ik richting stad trokken om te zien wat de Proefeet 2008 ons culinair te bieden had.

Na het halen van de nodige Duyten trokken we ons eerst even terug in de kroeg om de brochure door te nemen en te bepalen wat we allemaal gingen proeven. Vrij veel nieuwkomers waren er dit jaar, en dat maakte ons nieuwsgierig.

We hebben dus aardig wat zaken geproefd van ons nog niet bekende restaurantjes, met nogal wisselend succes. Al met al moet ik helaas concluderen dat het algemene niveau van de deelnemende horeca me behoorlijk teleurstelde. Opvallend veel restaurants speelden op safe met zeer simpel snel te bereiden gamba's of vlees uit warmhoudbakken. Één keer hebben we bijna 10 minuten op een gerecht staan wachten. "Goed bereid vraagt tijd", aldus de kok. Als de kipfilet die je dan krijgt overgaar en dus taai en droog van binnen is, en de saus proeft alsof hij zo uit een pakje is gekomen kan ik zo'n gast gewoon niet meer serieus nemen.

De prutser-van-de-proefeet-award dit jaar is echter voor Restaurant 10 (lees: Het "ik heb met de verkoop van 2e hands auto's net iets teveel geld verdiend voor mijn intellectueel niveau en wil er heel graag bij horen"-koffiecafé), die het presteerde om op een culinair bedoeld festival zakjes friet te verkopen tegen een veel te hoge prijs. "Huisgemaakte truffelmayonaise" maakt het dan echt niet beter.

De winnaar van de gouden duyt van deze editie maakte in elk geval de gerechten nog vers klaar, al vond ik alles meer smaken naar wat ingrediënten die samen op één bord zijn geknikkerd dan een gerecht waarin de ingrediënten samen in harmonie een unieke smaakbeleving vormen. En dat laatste is wat ik versta onder een goed gerecht. Aan die definitie heeft eigenlijk niemand waar ik heb geproefd voldaan, met uitzondering van de wortelsaus die de Broeierd bij de botervis serveerde. Helaas was de botervis zelf erg taai en droog van binnen. Ik geloof dat de eigenaar niet echt blij was toen ik hem dat eerlijk vertelde als antwoord op zijn vraag of het ons smaakte.

Kortom, Kromme-Krientje heeft er weinig aan gemist. Wiefke en ik twijfelen sterk of we volgende keer nog gaan.

PaddockBouw

Al een tijdje liggen er thuis wat "Future projects" te wachten tot ze eindelijk worden opgestart. Één van die projecten is de verbouwing van de Paddock om het geheel wat netter en veiliger te maken.

Afgelopen zaterdag kwam Wiefkepappa me helpen om de eerste fase van de verbouwing af te ronden. In een gestaag tempo werkten we door en zo hebben we aardig wat progressie geboekt. Het werkblad binnen zit op zijn plek, er is een nieuw en veiliger luik en er is voor de barkrukzitters buiten een plekje om de glazen neer te zetten. Dit alles werd gerealiseerd onder toezicht van WiefkeMamma en Wiefke zelf, die ons voorzagen van de nodige morele ondersteuning in de vorm van het leegdrinken van een fles Rosé.

WiefkePappa zal nog een start maken voor Fase 2 van de verbouwing: het gronden van het luik ter voorbereiding op de afwerking van luik en werkblad. Wiefke en ik gaan nog op zoek naar wat afwerkingsmateriaal dat past bij het thema dat ik voor de Paddock heb uitgekozen.

Het lint voor de opening is ook al binnen, met dank aan Omavandeoverkant.

Wordt vervolgd!

Back2Firefox3

Na een paar dagen bètatesten met Google Chrome ben ik sinds vrijdag weer terug bij Firefox 3. Niet dat Chrome een slechte browser is. Ik ben nog steeds bijzonder gecharmeerd van het idee dat elk tabblad in zijn eigen proces draait, en daarmee bij een crash niet meteen de hele browser meeneemt (al blijkt het idee in de praktijk nog niet helemaal goed uitgewerkt).

Maar één eigenschap vind ik echt niet prettig. Bij het intikken van tekst op de adresbalk begint chrome meteen te zoeken op google en de resultaten te presenteren. Daarnaast wordt ook in de browse geschiedenis en favorieten gezocht, maar die resultaten komen pas zeer laat in de suggesties tevoorschijn. Google vindt haar zoekresultaten blijkbaar een stuk belangrijker, terwijl ik vind dat een browser pas moet gaan zoeken als ik aangeef dat ik dat wil. Wellicht komt er nog wel een optie om dit gedrag uit te schakelen.

Voorlopig vind ik Firefox op dat gebied een stuk prettiger, die alleen in de browse geschiedenis en de favorieten zoekt en dat ook nog eens een stuk efficiënter doet. Zeker als je je geschiedenis laat wissen bij het sluiten van Firefox heb je zo een hele snelle manier om je favorieten te gebruiken. En als je tekst ingeeft die niet in je favorieten voorkomt, is enteren genoeg om alsnog een zoekactie te starten.

2e Zwem

Het is even stil geweest rond mijn come-back in de zwemsport. Dat kwam met name doordat ik de zomer trainingstijden niet goed kon combineren met mijn werktijden. Nu het binnenbad seizoen weer is aangebroken kan ik eindelijk de zwemsport oppakken zoals al een tijdje mijn bedoeling was.

Afgelopen woensdagavond heb ik weer eens een training afgelegd, en het ging eigenlijk best wat beter dan mijn eerste training enkele weken geleden. Ik heb zelfs de 2 kilometer grens doorbroken. Dat had ik niet verwacht na de slechts 1100 meters die ik tijdens mijn eerste training wist af te leggen.

Ik merk wel dat ik nog een zeer groot tekort heb aan spierconditie in mijn armen, waardoor met name mijn borstcrawl na twee baantjes al overgaat in een ongecoördineerde chaos waar mijn trainers van weleer tranen in hun ogen van zouden krijgen. Mijn trainingsgenoten geven aan dat dat na een paar weken vanzelf goed komt, en ik hoop voorlopig dat ze gelijk hebben.

Google Chrome

Sinds vandaag als bèta te downloaden: Google Chrome, de nieuwe webbrowser van Google. Na de uitleg in stripvorm was ik toch wel erg nieuwsgierig geworden. Op mijn laptop is de browser inmiddels actief, en de eerste indruk is in elk geval vrij positief.

Ik heb de komende dagen/weken weer iets om mee te spelen. Deze post is vanaf de Chrome browser gedaan, en ik merk al dat hij html links in blogger automatisch probeert te genereren als ik ze copy/paste vanuit de adresbalk. Iets om alvast mee te gaan experimenteren dacht ik zo.

BuurLapTop

Vrij voorzichtig sprak hij me aan, Buur#15. Of ik eerdaags eens naar zijn laptop wilde kijken. Want het internet op, dat wilde hij niet meer, ongeacht of hij via de kabel of via wireless een connectie probeerde te maken.

Meestal ben ik vrij huiverig als het gaat om het verlenen van support op privé systemen, maar voor Buur#15 die zelf de term noaberschap zeer goed begrepen heeft maak ik graag een uitzondering.

En zo stond mijn laptop gebroederlijk naast de gast-laptop van Buur#15. Mijn eigen laptop als support/beheer machine, en Buurlaptop als patient die snel weer het internet op moest. Na wat zoekwerk was de oorzaak vrij snel gevonden. Het bleek een incompatibiliteit tussen Zonealarm en de recentelijk gepatchte DNS client. Gelukkig was er voor zonealarm een update beschikbaar waarmee de problemen snel waren opgelost.

Na wat extra updates, het vervangen van de virusscanner, wat configuratiewijzigingen en reorganisatie van bestanden werd Buurlaptop vanavond weer afgehaald door een blije Buur#15.

Scootmobiel

Een mooi zelfgebouwd voertuig op een parkeerterrein in het Hongaarse platteland. Dan zijn de scootmobiels die ik hier over de straten zie zoeven toch een stuk saaier.

NachtParkeer

's Nachts op de weg terug van Mysteryland naar Den Haag hadden we nogal trek gekregen in een hapje eten. Geen probleem wist freshy98, want de Burger King in Scheveningen zou nog tot 3:00 uur geopend zijn.

In de zichzelf toeristvrienedlijk beschouwende badplaats aangekomen zochten we een plekje voor de auto, en we begaven ons te voet richting het centrum. Freshy's ervaring met parkeren in de gemeente Den Haag was dat er tot 22:00 uur betaald moest worden, dus dat zat wel goed. De auto die achter mijn pauperstation geparkeerd stond had inderdaad ook geen parkeerbriefje achter de ramen liggen.

Drie Big King XXL kingsize menu's later zagen we echter een papiertje achter de ruitenwissers liggen. Toch geen boete zeker? Jawel dus! En ook een voor de auto achter ons die voor ons juist bevestigde dat er niet meer betaald hoefde te worden. Een eind verderop in het donker zien we na wat meer onderzoek een bord waarop inderdaad te lezen is dat in deze straat tot 02:00 uur betaald moet worden. Waarom is ons een raadsel. Mijn vermoeden is dat dit soort onlogische tijdstippen bewust worden gekozen om niet alleen meer parkeerbelasting binnen te halen, maar ook nog eens gemakkelijk meer boetes te kunnen innen van nietsvermoedende toeristen die alleen maar een paar zorgeloze uurtjes willen besteden in het Scheveningse uitgaansleven.

Ik zal het wel bij het verkeerde eind hebben. Mijn ervaring met Parkeerwachters (die ik stuk voor stuk als complete debielen bechouw) is al niet echt goed ondanks het feit dat ik in mijn hele leven pas éénmaal eerder een parkeerboete heb gehad.

We hebben maar besloten de kosten te delen, waarme het voor ons alledrie een vrij dure maaltijd is geworden.

Elektrimaai

Omdat Mummy en Daddy T-REX op vakantie zijn, mag ik voor hen de grasmat onderhouden. Zondag werd het wel eens tijd na een weekje zeer groeizaam weer. Zelfs ten opzichte van afgelopen vrijdag was er een flink eind bij gegroeid.

Maar nu ligt de mat er weer mooi kort geschoren bij. Wel een aparte ervaring, zo'n elektrimaai. Hij maakt in elk geval een stuk minder herrie dan mijn Intratuin Pauper-grasmasjien.

Mysteryland 2008

Afgelopen zaterdag was het eindelijk zover: Mysteryland 2008. De weersverwachting maakte het nog spannend, maar gelukkig bleek het weer erg mee te vallen. Beter nog: Het weer was gewoon fantastisch!

VriendP en ik waren vrijdagmiddag al afgereisd naar Den Haag om bij Freshy98 onze slaapspullen te droppen en even een avondje stad te pakken om een hapje te doen. 's Avonds terug in de stad kwam ik er bij het opblazen van mijn geleende luchtmatras achter dat Wiefkes ouders duidelijk een verkeerd beeld hebben van het formaat van mijn lichaam. Zo'n klein matrasje zou me weinig comfort bieden die nacht. En dan liep midden in de nacht dit kindermatrasje ook nog eens spontaan leeg, waardoor ik 2 nachten op een bank van ongeveer 1.60m breed heb moeten slapen. Foetushouding required dus.

Zaterdagochtend waren de straten nog nat van de regen die bijna de hele nacht door was gegaan. Toch hadden we nog steeds goede hoop op een droog Mysteryland. Hoop die mede in stand werd gehouden door het feit dat ik mijn jas vergeten was en Freshy98 überhaubt niet in het bezit is van een jas voor natte omstandigheden.

We hadden besloten dit jaar met de auto richting het voormalige floriadeterrein af te reizen, mede omdat we vorig jaar door een samenloop van gelukkige omstandigheden nog net op tijd de laatste trein naar Den haag konden halen. Zoveel mazzel zouden we geen tweede keer hebben, dat wisten we alledrie wel zeker. Freshy98 had aangeboden om terug te rijden, zodat VriendP en ik de dag ongegeneerd konden besteden aan het vacuum zuigen van plastic bekers Grolsch tussen het dansen door.

Iets voor half twaalf konden we na kaartcontrole en visitatie het festivalterrein betreden. Het was meteen al opvallend druk. Blijkbaar wilden veel mensen op tijd een mooi plaatsje bij het podium dat voor het eerst werd gehost door mijn bijna naamgenoot. Wij hadden besloten datzelfde podium de hele dag te mijden. We begaven ons eerst naar de mainstage, waar Isis al was begonnen met de perfecte set om de dag mee te beginnen.

Om 13:00 uur nam Erick-E het van haar over. Voor ons de tijd om richting de classics tent te lopen. Vanwege het 15 jarig jubileum stonden hier echte helden van weleer in de line-up. De back to back set van Dj remy en DJ Per was echt een toppertje, en de stemming zat er echt goed in. De enige mindere ervaring was dat een meisje van ik schat begin twintig me aansprak met: "Dit is wel echt voor de oude ravers he? Grappig hoor, maar echt ver voor mij tijd". Tja, ik zal eraan moeten wennen dat ook ik steeds vaker als oude man zal worden gezien. De sfeer was hier wel zo goed dat we na een kort uitstapje naar de mainstage (waar Dr. Lektroluv een in onze ogen nogal tegevallende set draaide) snel weer terug waren. Classics-tent gastheer Robin "Jaydee" Albers liet met een geweldige (en helaas te korte) set zien dat hij als oude rot het vak nog niet verleerd is. Na hem namen Marcello en Jean het roer over. De bedoeling was dat zij oude iT-tijden zouden doen herleven. Helaas bleken de heren vooral te willen laten zien hoe geweldig ze elkaar en met name zichzelf vinden. Wij hadden het na een kwartiertje wel gezien.

Na rond 18:30 uur even van een verdiende rustpauze te hebben genoten (we hadden sinds 11:oo uur niet meer gezeten), begaven we ons naar de tent waar we de avond ook zouden eindigen: RAUW. Net het eind van de set van Joost Vanbellen meegepikt, en daarna net als de rest van het publiek flink staan raggen op de Electro Rock klanken van Goose. Oh man, wat ging het dak er af! Daarna een 2 uurs set van de nu al legendarische Boys Noize, die echt een superset door de tent liet blazen. De sfeer in het publiek was ook echt fantastisch. Zo goed zelfs, dat de DJ het publiek begon te filmen aan het einde van zijn set.

Al met al een zeer geslaagde dag en avond. Zondag kwam ik moe maar voldaan weer in mijn eigen huis.

Bovenstaand filmpje van boys Noize geeft een aardige impressie. Het filmpje is overigens niet door mij gemaakt.

Shooting hoops

Gisteren en vandaag liep hier een filmploeg door het pand. Één van de onderdelen ging blijkbaar over de door hen gesponsorde basketbalploeg. En zo kon ik voor het eerst iemand bewonderen die werkelijk hoops aan het shooten was voor het gebouw.

Ik hoop wel voor de sporters dat dit niet meteen de presentatie was van het clubtenue, want het lijkt me nou niet echt gemakkelijk spelen met een stropdas voor.

Kurultaj

Het leukste uitstapje van onze vakantie dit jaar was toch wel het dagje Kurultaj, oftewel het treffen der stammen. Vanuit alle gebieden waar vroeger de oude europese nomadenstammen heersten kwamen de deelnemers naar Kunszentmiklos enkele tientallen kilometers onder Budapest.

De hele dag konden we tercht bij de vele kraampjes, afgewisseld met diverse demonstraties op de puszta. Omdat we de taal niet spreken was het voor ons vaak gissen wat precies de bedoeling was van de demonstraties. Maar leuk was dit nomaden/ridder/krijger gevecht in elk geval wel. Volgens buurvrouw Krien een hoog Holy Grail gehalte, en ik kan haar alleen maar gelijk geven.

En ja, we zaten best dichtbij.

Oei!

Watergevechten zijn blijkbaar veel gevaarlijker dan we realiseren. De volgende keer maar wat extra veiligheidsmaatregelen treffen voordat de eerste salvo's over de schutting worden afgevuurd.

Buurtkatten beware!

De tijd van zorgeloos rondstappen in de tuin van Pieperdepiepstraat nummer 16 is voorbij, want tuin-bitch Murphey is weer thuis. Ze weet zich alweer aardig te ontspannen zoals op de foto is te zien, maar de meeste andere katten die door Murphey in de tuin zijn gespot weten inmiddels uit ervaring dat schijn in dit geval bedriegt.

Bierfout

Ik ben een groot liefhebber van twee dingen: Het ene is alles wat met bier te maken heeft, en het tweede is alles wat als fout betiteld kan worden.

In het buitenland grijp ik daarom altijd mijn kans om deze twee zaken te combineren door het eenmalig nuttigen van dit product dat in ons eigen land al tijden niet meer te krijgen is. In Hongarije hebben ze blijkbaar nog nooit van Youp gehoord.

WespAuw

Een vakantie midden in de warme bossen van Zuid-Hongarije is fijn en rustgevend. Maar de natuur heeft ook zo haar nadelen. Zo zijn niet alle beestjes mooi en lief.

Dit jaar zaten er meer wespen in het bos dan ooit. Op dag 1 werd Wiefke al slachtoffer van één van deze geelgestreepte rakkers. De steek werd meteen uitgezogen en behandeld met een ui, maar na een paar uur waren alle knokkels op haar rechterhand verdwenen. Dit bleef enkele dagen zo, ondanks een bezoek aan de lokale huisarts en een calcium injectie.

Even later werd ook ik gestoken in mijn elleboog. En dat terwijl ik meer dan 20 jaar wespenstekenvrij was gebleven. Gelukkig reageer ik een stuk minder heftig op insectesteken en -beten.

Twee dagen voordat we naar huis vertrokken waren we weer allebei aan de beurt. Wiefke werd dit keer getroffen in haar linkerhand, en ik in mijn hoofd. Van mij mag het nu wel weer 20 jaar duren voordat ik gestoken wordt. Ik vraag me ook af wat het nut van wespen nu eigenlijk is.

Buurproost!

Net een dag terug van vakantie, maar we zijn alweer helemaal gewend aan de bijzondere buurt waarin we wonen. Zo zit je buiten en denk je even naar binnen te gaan om de laatste stand van zaken bij de Olympische Spelen te checken, zo staan er ineens buren en ex-buren in de keuken om "even samen een biertje te drinken".

Na een blik op de foto's zal eenieder kunnen concluderen dat het samen drinken in elk geval zeer goed gelukt is (Check dat hongaarse pauper-bier!). Gelukkig had Wiefke, de goede gastvrouw die ze is, voldoende hapjes gemaakt zodat er nog een soort van bodem kon worden gelegd. We hebben zo een vermoeden dat enkele straatbewoners morgenochtend niet al te vroeg hun bed zullen willen verlaten.

En ook bewegende beelden zijn er nog!

Diep in het bos

Gisteravond terug gekomen van vakantie, vandaar dat er de afgelopen twee weken weinig werd geblogd. De komende dagen zal ik enkele belevenissen van de afgelopen twee weken hier publiceren.

Om te beginnen een korte film impressie om te laten zien hoe diep onze camping in de Hongaarse bossen is verstopt. Een ware oase van rust, deze camping Oazis Tanya, in de bossen vlakbij het dorpje Zsana.