F3000 rit uitgesteld :(

"Geachte dames en heren,

Helaas moeten wij dit jaar onze laatste Formule events afzeggen. Onze ritten in oktober hebben getoond, dat voertuigen met extreem veel pk’s bij de momentele weersomstandigheden voor beginnende rijders moeilijk te temmen zijn. De vele crashes en draaiers verminderen het rijplezier. Wij hebben deze beslissing in overleg met onze ervaren raceteams genomen, om hiermee Uw veiligheid te kunnen garanderen. Uw gezondheid komt, net zoals Uw plezier, bij ons op de eerste plaats. Omdat de perfecte rit alleen bij optimale omstandigheden op de weg mogelijk is, verschuiven wij alle termijnen naar het voorjaar.

Wij geven Uw codes weer vrij, termijnen die in het seizoen 2011 kunnen worden geboekt worden ter beschikking gesteld.

Als attente bonus voor deze verschuiving, hoeft U de benzinekosten niet te betalen.

Hartelijke groeten,

Uw Hammer Events Service Team"

Oftewel komende vrijdag nog niet wat de rit van mijn leven moest worden. Ik heb er wel begrip voor, maar kan lichte gevoelens van teleurstelling toch niet geheel onderdrukken.

Twittervrije Vrijdag

Ik had vrijdagochtend een wat vreemd gevoel. Ik zat aan een kopje koffie en mijn eerste gedachte was: "Wat zal ik eens gaan tweeten?". Dat is wel schrikken natuurlijk, want zo'n gedachte is een indicatie dat het tweeten een doel op zich is geworden. Was dit het begin van een niet meer te genezen Twitter verslaving? Er zat voor mij maar één ding op. En dus had ik gisteren voor het eerst een twittervrije vrijdag. Gewoon om te zien of ik last zou krijgen van ontwenningsverschijnselen. En ook om eens te zien hoe dat ook alweer was, zo'n leven zonder real-time social netwoking.

Ik moet zeggen dat het een bijzonder geslaagd experiment is geweest dat me veel wijsheid heeft opgeleverd. Zo weet ik nu dat ik er inderdaad best aan gewend ben geraakt dat ik anytime anyplace met mijn hele vrienden- en kennisenkring kan babbelen als ik daar behoefte aan heb. Niet dat mijn followers het me gemakkelijk wilden maken trouwens. In no-time stond mijn timeline vol met mentions die gewoon schreeuwden om een antwoord. Van gewoon een stellig "Nee", tot provocaties over geldelijke schulden en aantijgingen dat ik geen verstand van bier zou hebben. Ik ben wat dat betreft vrijdag behoorlijk op de proef gesteld.

Vooral de avond was zwaar. Mijn timeline weer vol met mensen die talentenjacht-pulp #TVOH echt prachtig lijken te vinden, en voor de rest ook alleen maar kampianen-klapvee-shit op de TV waardoor zo'n beetje elke 5 minuten mijn hand automatisch richting de HTC Desire bewoog om eens wat sappig commentaar de wereld in te sturen.

Gelukkig ben ik ook zo'n figuur die als hij wat in zijn hoofd heeft daar vrijwel onmogelijk van af te brengen is. En ruim 24 uur later kan ik vol trots zeggen dat ik nog steeds "Twuchter" ben. Zodra deze blogpost via twitterfeed in mijn timeline komt is dat natuurlijk voorbij. Het zij zo. Het belangrijkste dat ik gisteren heb geleerd is dat social networking echt heel leuk is, en niet meer is weg te denken uit de moderne maatschappij. Ik zou het in elk geval voor geen goud meer willen missen.

Vitaliteit door actieve ontspanning

Het was een beetje een op- en neergaande curve de laatste tijd waar het gaat om mijn lichamelijke conditie. Blaakte ik een tijd geleden nog van de energie, de afgelopen weken had ik toch moeite om mezelf te motiveren überhaubt iets te ondernemen. Ik voelde me ineens toch weer die man die snel ouder aan het worden is, en dat gevoel bevalt me echt helemaal niets. Natuurlijk zal ook ik niet aan de ouderdom ontkomen. Ik merk nu al dat ik mijn uurtjes slaap veel harder nodig heb dan vroeger, en dat ik veel gemakkelijker vetreserves opsla. Maar vitaliteit heeft in mijn ogen helemaal niet zoveel te maken met het bestrijden van de onvermijdelijke lichamelijke aftakeling. Het is veel meer een kwestie van een gezonde geest. "Mens sana in corpore sano" zeg maar.

De laatste weken liet ik dat toch weer een beetje versloffen. Ik was precies die couch potato aan het worden waar ik zelf zo een hekel aan heb. Gelukkig gaat het recentelijk weer een stuk beter. Het gaat er om dat je de aanmaak van stresshormoon weet te onderdrukken door jezelf heel bewust in een ontspannen situatie te positioneren. Of dat nu een korte maar krachtige powertraining is of het brengen van een currywurst naar de chefkok van een lokaal restaurant maakt eigenlijk niet uit. Al is dat laatste eerder "Mens sana in corpore sicco" natuurlijk.

En naast de ontspanning is een wat gezonder voedingspatroon natuurlijk ook heel belangrijk. Ik denk dat de meeste mensen de invloed van voeding op je dagelijkse prestaties nog steeds schromelijk onderschatten. In de docu "Supersize me" kwam dat duidelijk naar voren, maar het werkt natuurlijk ook de andere kant op.

Na twee weken weer verstandig doen voel ik me vandaag vitaler en actiever dan ik me in tijden gevoeld heb. En dat betekent weer dat ik de horeca-uitspattingen tussendoor weer beter aan kan. Een klassieke win-win situatie dus, zeker als je tijdens het stappen zo af en toe ook kunt genieten van een goed gesprek. En zo probeer ik alle positieve zaken in mijn leven zo mooi mogelijk te combineren zodat ik me weer jong en vitaal kan voelen. Ik ben benieuwd wanneer ik weer eens 28 wordt geschat :)

Gevel, deel laatst?

Door steeds weer die regen heeft het een tijdje geduurd voordat de laatste fase van de gevelrenovatie klaar was. Maar sinds vandaag is het zover. Na het voegwerk en impregneren van de stenen zijn nu ook de betondelen bijgewerkt.

Nadat de boel in de grondverf was gezet zijn nu alle scheuren gedicht. In plaats van de grijze snippers waar ik eerder nog tegen aan moest kijken zie ik nu een en al vers schilderwerk. Nadeel van zo'n renovatie is dat de kozijnen er wel ineens een stuk minder goed onderhouden uit zien. Zo zie je maar weer, schoonheid heeft ook alles te maken met contrast.

De waarde van een goed gesprek

Soms leer je schijnbaar alledaagse zaken opnieuw op hun waarde te schatten. Dat kan van alles zijn: Een huisdier dat even lekker tegen je aan kruipt, dat ene speciale biertje dat je al jaren niet meer had gedronken, een knuffel van je ouders die nog steeds trots op je zijn. Ik heb ze allemaal recentelijk nog meegemaakt en ik heb er oprecht van genoten. Datgene dat ik de laatste maanden echt weer op waarde ben gaan schatten is echter het goede gesprek. Gesprekken over alledaagse dingen heb ik wel vaak genoeg. Een echt diepgaand gesprek waarbij onderwerpen de revue passeren waar je lang niet altijd zo open over praat, dat komt heel wat minder vaak voor.

De afgelopen paar weken heb ik meerdere van die gesprekken gehad. Met familie, vrienden en zelfs collega's. Veel van die gesprekken kwamen precies op tijd. In mijn werk bij de klanten kan ik de laatste tijd mijn ei wat minder goed kwijt, en dan beginnen de gedachten in mijn hoofd weer een grote chaos te vormen. Tijdens zo'n goed gesprek voel ik dat daar binnen ineens structuur ontstaat. Minder relevante zaken worden geparkeerd. Losse gedachten over dezelfde zaken worden gegroepeerd en waar nodig aan elkaar gekoppeld. En waardevolle informatie van buitenaf wordt van binnen omgevormd tot enorme hoeveelheden aan inspiratie om met al die gestructureerde gedachten iets nuttigs te gaan doen. Een soort defrag.exe voor mijn hersenen zeg maar, maar dan een versie die wel goed werkt.

Ik kan het iedereen dus van harte aanbevelen. Als je afspreekt met vrienden, houd het groepje dan klein. Ga vervolgens niet met ze praten, maar ga een gesprek met ze aan. Durf zelf dingen te zeggen, maar durf vooral naar de ander te luisteren. Want zonder goed luisteren mis je de nuttige info van buitenaf en zal nooit nieuwe inspiratie in je hoofd ontstaan. Ik heb al een paar dagen hele mooie gedachten die er om schreeuwen te worden bevrijd. Om dat te kunnen moest ik wel eerst even de weg vrij maken, en daarvoor heb ik gelukkig deze blog.

Of al dat moois ook voor anderen mooi zal zijn? Ik heb geen idee. De toekomst zal het leren. Wat ik hoop is dat anderen de informatie tot zich zullen laten komen, en dat die informatie weer nieuwe inspiratie zal geven. Zo kunnen we elkaar blijven prikkelen tot hele mooie prestaties.