Zomaar een vrijdagavond. Alleen in huis. Op het TV scherm
aan de muur komt via de chromecast de ene na de andere tango-video voorbij. Het
is weer zo’n avond die soms tot diep in de nacht door blijft gaan. Ik weet dat
ik de video’s niet alleen kijk omdat ik ze zo mooi vind. Er zit voor mij veel
meer achter dan dat.
Een tangolerares die mij door en door begrijpt appte het
ooit aan me: “Volgens mij ben jij extreem autodidact”. Tot die tijd had ik er
nooit zo over nagedacht. Maar juist deze uitspraak deed me beseffen hoe vaak ik
eigenlijk urenlang naar tangovideo’s zit te kijken voor inspiratie.
Vaste lessen volgen doe ik al een paar jaar niet meer. Op
een of andere manier werkt dat gewoon niet voor mij. Niet dat ik helemaal
zonder tango-docenten kan hoor. Ik heb met mijn minder dan 6 jaar ervaring nog
een hele hoop te leren. Maar de grootste sprongen in danskwaliteit die ik
maakte komen niet alleen door de wijze lessen van mijn twee favoriete
docentenkoppels (die ik deze keer niet bij naam ga noemen). De tips, pasjes en
oefeningen die ik van hen krijg aangereikt zijn voor mij een beginpunt. Een start
van een muzikale reis die zich grotendeels binnen mijn hoofd afspeelt.
Eigenlijk best een gek idee. Ik oefen mijn dans het meest
intensief terwijl ik video kijkend en muziek luisterend op de bank zit. Van
binnen zit ik dan vol beweging. Analyserend hoe ik de tips die ik eerder van
mijn docenten kreeg bij diverse topparen in hún dans terug kan zien. Terwijl ik
tegelijkertijd de muziek op me in laat werken en bedenk hoe ik juist de meest
eenvoudige passen met diverse klankkleuren kan dansen om ze echt te laten
aansluiten bij de stijl van het orkest dat op dat moment speelt. De hele avond
neem ik die stortvloed aan audiovisuele prikkels in me op. Steeds weer connecties
leggend met de kennis die ik eerder heb opgedaan.
Doordat ik geen rem op mijn gedachten heb wordt de intensiteit
van al die hersenactiviteit en innerlijke beweging me meermaals even teveel. Ik
moet dan even opstaan en geconcentreerd ademhalen. Soms rolt er een traan over
mijn wang. Een traan van geluk. Want ik weet dat ik op korte termijn weer een
prachtige dame in mijn armen zal hebben die mij zal helpen al die innerlijke
inspiratie te bevrijden door deze te uiten in een ongetwijfeld onvergetelijke
dans.
Ach, wat is tango toch mooi…
(image source: http://medicalxpress.com/news/2015-09-neuroscience-real-tango-consonant-results.html)
