Wauw, wat een periode heb ik doorgemaakt! Na 10 weken vrijgezel zijn was de terugblik al een emotionele achtbaan waarvan ik achteraf behoorlijk stond te kijken. Ik kan me niet herinneren in zo’n korte tijd zoveel emotie te hebben moeten verwerken. En waar ik toen dacht dat ik er wel klaar mee was, besef ik nu dat de echte ontdekkingstocht toen nog moest beginnen.
En wat een ontdekkingsreis is het geweest, die hernieuwde zoektocht naar mijn eigen ik. Ik had nooit verwacht dat mijn verleden nog zo vers op mijn netvlies zou komen te staan als dat de afgelopen weken is gebeurd. Het lijkt ineens wel alsof mijn hele leven een grote heftige achtbaan is geweest. Van nog zeer jonge eenzame denker via onverantwoordelijke rebel zonder toekomst richting IT-er met passie die niet bang is de zaken vanaf een heel andere en soms verrassende kant te bekijken. Best succesvol ben ik de afgelopen jaren geweest, en dat is volgens mij vooral te danken aan het feit dat ik nog elke dag besef welke lange weg ik heb moeten afleggen om hier te komen. En ook besef ik dat ik op die weg soms ook gewoon mazzel heb gehad, niet meer en niet minder. Sommige zaken kun je nu eenmaal niet afdwingen. Je moet soms met een gelukje ergens tegenaan lopen en die strohalm met beide handen vastpakken en er vol passie voor gaan om er iets moois van te maken.
Tegenslagen zullen er altijd zijn. Vorige week nog had ik een mega dip omdat vermoedens die ik had waarvan ik hoopte dat ze niet waar zouden zijn gewoon keiharde realiteit waren. Dat slechte nieuws heeft me zo merk ik nu geholpen om nog wat laatste dingen te verwerken. Dat gecombineerd met een heel fijn en openhartig gesprek met mijn vader heeft ervoor gezorgd dat ik sinds gisteren eindelijk weer in staat ben een innerlijke rust te ervaren die ik in maanden niet heb gevoeld. Net alsof ineens duizenden puzzelstukjes op hun plek zijn gevallen.
Ik kon het gisteren op de massagetafel echt goed merken. Geen gedachten meer in mijn hoofd, maar alleen maar een geest die zachtjes heen en weer reisde tussen de grens van diepe slaap en opperste concentratie op het vakwerk van de masseuse. En na de massage was er binnen in mij alleen nog maar rust, hele diepe rust. Op die manier had ik een massage nog nooit beleefd. Ik ben als rationele atheïst wars van alles wat met spiritualiteit te maken heeft. Maar als ik het woord spiritueel zou moeten beschrijven, dan komt deze ervaring echt heel dicht in de buurt.
En ik kan het uit ervaring vertellen: Als je hoofd al die tijd zo enorm vervuild is geweest, is een volledig zuivere geest echt een fantastisch gevoel dat ik nooit meer kwijt wil. Ik denk dat menig boeddhistische monnik zelfs jaloers op me kan zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten