Zoals ik al eerder blogde zijn vandaag Mummy en Daddy T-REX presies 40 jaar getrouwd. 40 jaar lief en leed gedeeld. Samen begonnen met bijna niets. Alleen een flatje, een tafeltje en een fornuis. Geen geluk op basis van welvaart en spulletjes dus, zoals ik bij veel anderen helaas wel steeds vaker zie. Nee, het geluk bestond toen al puur uit liefde voor elkaar, en samen een mooi bestaan op willen bouwen.
En ik heb echt veel respect voor hetgeen ze samen hebben bereikt. Ze hebben veel voor elkaar kunnen betekenen, maar ook voor hun kinderen. Want ik weet dat ik het ze niet altijd even gemakkelijk heb gemaakt. Voordeel was dan wel weer dat ik enorm veel op mijn vader lijk, zowel in uiterlijk als in gedrag. Dat is maar goed ook, want zo kon Daddy T-REX behoorlijk wat grip behouden op mijn rebelse neigingen. Gelukkig heeft hij mijn rebellie waar nodig ook gestimuleerd, zoals die keer dat ik 5 gulden kreeg om bier te halen toen ik bij de uitreiking van mijn VWO diploma als enige de ballen had om de conrector en plein public demonstratief geen hand te geven. Wat een fijne herinneringen!
En dat ik veel op mijn vader lijk geeft me ook weer hoop. Want als er zo’n liefdevolle vrouw als Mummy T-REX waar mijn vader van houdt rondloopt die het niet alleen 40 jaar met deze man uithoudt, maar zelf al die 40 jaren van hem kan blijven houden, dan moet er ergens op deze aarde toch ook zo iemand voor mij rondlopen waar ik van kan blijven houden?
Toch? Dames? Alsjeblieft?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten