Door al die neus perikelen kreeg ik steeds maar geen lucht. Tel daarbij op een spoedopdracht in hartje Amsterdam wat neerkomt op 8 uur werken en 5 uur reistijd, en van sporten komt helemaal niks terecht.
Vandaag ben ik eindelijk weer eens goed bezig geweest. Wel nog even rustig aan, en daarom begonnen met de kleinste spiergroepen. Het viel me niet tegen eerlijk gezegd. Ik kon aan mijn biceps (altijd al mijn zwakke punt) merken dat ik er even uit ben geweest, maar voor de rest ging het eigenlijk best lekker. Het lekkers vind ik dat ik eindelijk weer lucht krijg. Misschien moet ik mijn eigenwijsheid eens wat vaker aan de kant zetten, en gewoon meteen de dokter bellen als ik klachten heb die langere tijd aan houden.
Tot zover de schop onder mijn kont van zondag 17 oktober 2010, ik heb gezegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten