Verliefdheid op een stem

Ik had nooit gedacht dat het mij zou gebeuren. Dat ik zo ernstig in vervoering zou worden gebracht door alleen iemands stemgeluid. Maar ik heb het dan niet over zomaar een stem. Nee, ik heb het over het unieke zangtalent van Eva Cassidy. Vandaag is het precies 14 jaar geleden dat ze veel te jong stierf. Slechts 33 jaar is ze geworden, maar wat een erfenis liet ze achter. Als zangeres is ze na haar dood pas echt ontdekt, en sindsdien heeft ze een grote schare fans waaronder ik zeker gerekend mag worden.

Elke keer als ik een CD van haar op zet of op Youtube een filmpje kijk van een van de bekende songtitels die zij in haar geheel eigen stijl ten gehore brengt dan wordt ik overmand door allerhande emoties. Een mooi voorbeeld daarvan: "Fields of Gold". Het origineel van Sting vind ik echt een bagger nummer. Bij haar uitvoering heb ik continu een brok in mijn keel, de tranen in mijn ogen en een enorm verlangen om haar tot in de eeuwigheid te horen zingen. Heimelijk verliefd op een stemgeluid, wie had dat gedacht.

Ik ben overigens niet de enige op wie haar gezang zo'n sterk effect heeft. De vele reacties op YouTube spreken boekdelen, en ter uwer info: Eva Cassidy is voor Katie Melua de reden geweest om te gaan zingen. Ik hoop nog lang van haar stem te mogen genieten, en raad iedereen aan hetzelfde te gaan doen. Begin hierboven maar eens met haar uitvoeringen van "Autumn Leaves" en "Fields of Gold". Vooral de eenvoud is indrukwekkend. Zitten, gitaar even stemmen en dan gewoon alle gevoel in de zang leggen.

Ondanks dat ik verder niets van deze dame weet, zal ik vandaag toch een gevoel hebben dat ik haar mis. Dat moet u als lezer mij maar even vergeven.

Business on Wheelz!

Dit is hem dan: Een echte Titan Universe Businesscase on wheels. Is het geen beauty? Ik wilde eigenlijk al tijden een nieuwe koffer waar ik mijn werkspullen goed in kwijt kon. De pilotenkoffer was ruim genoeg, maar wel erg zwaar. Zeker als je je auto op 10 minuten loopafstand van de klant moet parkeren. De rugtas die we ooit als nieuwjaarsgeschenk kregen was eenvoudiger te tillen, maar wanneer je in pak loopt natuurlijk geen gezicht.

Een koffer op wieltjes moest het dus worden, en gisteren heb ik hem besteld. Natuurlijk via internet, want zo shoppen mannen. Althans, zo shoppen Nerd-meneren zoals ik. Maar ik schaam me daar niet voor. Ik zal morgen vol trots vanuit de parkeergarage naar de ingang komen rijden.

Vind ik leuk, zo'n tas achter me aan op wieltjes. Net als je die omaatjes ziet doen, alleen dan met een laptop in plaats van citroenen en leverworst uit de dagelijkse aanbieding. Voor deze speelse jongeman breken mooie tijden aan (^_^)

Gevelvoeg

Professor Jan in de voegologie is er wel even druk mee geweest, maar het resultaat mag er zijn. De voorgevel is nu volledig voorzien van prachtig snij-voegwerk. Professor Jan is meteen door naar de volgende klus, want vanwege zijn vakmanschap is hij een veelgevraagd specialist. Dan weer even wat proefmonsters voegen voor een beurs (hij is de beste voeger van het bedrijf), dan weer naar het zoveelste grote monumentale pand dat gerestaureerd moet worden. Ik heb bewondering voor zijn vakwerk. En ik vind het mooi om te zien dat hij er zelf ook van geniet.

De gevel is natuurlijk nog niet klaar. De betondelen worden vanaf volgende week maandag aangepakt, en als dat klaar is gaan ze de gevel nog hydrofoberen zoals dat zo mooi heet. Maar met de nu bereikte milestone ziet de gevel er al heel anders uit dan voor die tijd.

Allergie, deel 2

Vandaag de uitslag va de allergietest besproken met de huisarts. Bovenstaande jongen is inderdaad de oorzaak van mijn niesbuien. Althans, ik moet niezen van zijn poep. Ik zal de neusspray dus blijven gebruiken, omdat die best goed werkt. Want wie wil dat nou niet: de hele dag huisstofmijtenpoep in je neus zonder te moeten niezen. Net zoals alle andere mensen dat kunnen.

Ik heb ook nog wat tips gekregen voor maatregelen die ik in de slaapkamer moet nemen, zoals laminaat in plaats van tapijt om de hoeveelheid stof terug te dringen. Wellicht pak ik dat deze winter nog op, maar dan moeten wel eerst alle andere onderhoudswerkzaamheden zijn afgerond.

Mijn zorgen over de andere reactie bleken ongegrond. Nummertje 10 was een histamine test waar alle mensen op moeten reageren om te controleren of de monsters nog wel goed zijn. Dat was de assistente even vergeten te vertellen. Ik kan dus zonder problemen blijven genieten van bier, rode wijn en blauwaderkaas, en dat is best een opluchting.

Hollen en stilstaan.

Soms heb je van die tijden. Dan ben je met net wat teveel dingen tegelijk bezig. Ik heb daar nu ook last van. De gevelrenovatie is nog in volle gang. Mijn dakgoot moet nog worden vervangen. Murphey heeft problemen met de maag en darmen wat nogal wat extra aandacht vraagt in verband met medicatie en het verdelen van voeding over de dag. Ik zelf loop bij de huisarts vanwege die vervelende allergieën.

En dat is alleen nog maar het privé deel van de drukte. Deze week moeten drie projectplannen af, word ik ook nog "geclaimd" voor allerhande meetings en vraag ik me nog steeds af of ik de komende weken veelal in hotels moet vertoeven vanwege de reistijden naar de klanten her en der.

Normaal gesproken zijn dit allemaal dingen die ik best wel aan kan. Maar het komt nu wel echt allemaal tegelijk. En eigenlijk vind ik projectplannen schrijven een van de minst leuke aspecten van mijn werk. Dat helpt ook niet heel erg zeg maar. En ook het feit dat ik alleen woon maakt de planning van klanten ver weg des te lastiger. Waar ik een half jaar geleden nog kon rekenen op mijn vriendin die thuis het schip kon bewaken moet ik nu van alles en nog wat regelen voordat ik het land door kan reizen.

Natuurlijk. Ik heb zelf voor dit bestaan gekozen, en over het algemeen ben ik er ook erg gelukkig mee. Maar ik zou het wel fijn vinden als de druk wat beter verdeeld zou worden. Het is de laatste tijd echt hollen of stilstaan. En nu is het dus weer vooral hollen. Even doorzetten dan, en voorzichtig hopen dat ik tegen het eind van het jaar nog wat vakantie kan opnemen. Daar ben ik namelijk best aan toe.

Eindelijk weer sporten!

Door al die neus perikelen kreeg ik steeds maar geen lucht. Tel daarbij op een spoedopdracht in hartje Amsterdam wat neerkomt op 8 uur werken en 5 uur reistijd, en van sporten komt helemaal niks terecht.

Vandaag ben ik eindelijk weer eens goed bezig geweest. Wel nog even rustig aan, en daarom begonnen met de kleinste spiergroepen. Het viel me niet tegen eerlijk gezegd. Ik kon aan mijn biceps (altijd al mijn zwakke punt) merken dat ik er even uit ben geweest, maar voor de rest ging het eigenlijk best lekker. Het lekkers vind ik dat ik eindelijk weer lucht krijg. Misschien moet ik mijn eigenwijsheid eens wat vaker aan de kant zetten, en gewoon meteen de dokter bellen als ik klachten heb die langere tijd aan houden.

Tot zover de schop onder mijn kont van zondag 17 oktober 2010, ik heb gezegd.

Help, ik ben allergisch!!

Daar zit je dan in de wachtkamer. Een stuk tape met cijfers op de onderarm, en naast elk cijfer een druppeltje met daarin paard, hond, kat, huisstofmijt, en nog wat bloemen en ik weet niet wat. Mijn eerste allergietest. Door elk druppeltje heen is een gaatje in de arm geprikt, om te zien op welk druppeltje mijn lichaam reageert. Al na een paar minuten voel ik jeuk bij druppeltjes 5 en 10. Ook zie ik daar de huid dikker worden als een soort muggenbult. Ik ben dus blijkbaar niet allergisch voor één maar zelfs voor twee dingen! Op de Twitter grap ik nog dat het in elk geval geen bier allergie is. En die grap komt me nog duur te staan vrees ik.

Drupje 5 is de huisstofmijt. Dat was ook meteen de meest waarschijnlijke oorzaak van de niesbuien. Dit zal wel een kwestie van neusspray en vaak stofzuigen worden om te zorgen dat ik er geen last meer van heb.

Drupje 10 vind ik een stuk minder leuk. Ik ben blijkbaar ook allergisch voor Histamine. De symptomen zijn onder andere darmproblemen, en daar heb ik inderdaad vrij regelmatig last van. "Dat zit in veel voedingsmiddelen", zei de assistente nog. Ik ben even gaan googelen, en inderdaad zit het in veel voedingsmiddelen. Precies in al die voeding die ik lekker vind! Rode wijn, oude (schimmel)kaas, bier, ei, vis, zuurkool, spinazie en ga zo maar door! Als ik dat niet meer mag eten heeft mijn leven geen waarde meer.

Woensdag ga ik de uitslag met de huisarts bespreken en weet ik echt meer. Maar één ding weet ik zeker: Ik zit liever wat vaker op het toilet dan dat ik nooit meer Roquefort kaas mag eten.

Blutwurz!

Een bevriende familie gaat regelmatig op reis door het Beierse land. En Beieren heeft heel veel mooie dingen te bieden. Natuur en kastelen in het Beierse woud, cultuur in de grote steden en natuurlijk heel veel bier.

Bij velen minder bekend, maar minstens zo leuk zijn de Beierwald Spezialität Spirituosen, en dan vooral de "Echte Blutwurz" kruidenbitter. Een bittertje voor echte mannen zullen we maar zeggen. Twee glaasjes van dit drankje is zelfs voor mij genoeg.

Ik was dan ook erg blij toen ik vandaag twee flessen van deze lekkernij bij de Wagelaartjes kon ophalen. Van mijn keel heb ik voorlopig geen last (^_^)

Neusperikelen

Eigenlijk had ik er al heel lang last van, met name in de herfst en winter. Steeds het gevoel dat de neus dicht zit, zeer irritante jeuk en plots opkomende niesbuien die bijna niet te stoppen zijn. De afgelopen weken begon het weer, en deze keer had ik er genoeg van. Vanochtend heb ik daarom eindelijk de dokter bezocht om te zien of er iets tegen te doen is.

Een korte blik in mijn neus met zo'n neuskijk apparaat (daarom heb ik zo'n hekel aan doktersbezoek) wees uit dat er in elk geval geen poliepjes in mijn neusholte groeien. Het vermoeden is een allergische reactie op het een of ander. Vrijdagmiddag gaan we een allergietest doen. Totdat we weten wat het is krijg ik een neusspray die ik elke ochtend moet gebruiken om de irritatie van de slijmvliezen tegen te gaan.

Ik ben aan de ene kant heel erg blij dat ik nu kan hopen op een structurele oplossing voor mijn probleem. Aan de andere kant ben ik veel minder blij, een beetje bang zelfs. Voor het eerst in mijn leven zit ik echt in de medische molen, en dat is nieuw terrein voor me. Ik vind dat maar niks: Voorlopig wat medicatie, testje hier en daar en dan maar wachten op de uitslag in de hoop dat er een oorzaak wordt gevonden. En als dat niet lukt gewoon wat andere medicijnen uitproberen en ga zo maar door. Ik hoop toch van harte dat het traject er voor mij niet zo uit gaat zien. Ik ben nog veel te jong om continu met medische zorg en medicatie bezig te zijn. Ik wil leven als een jonge god! Gewoon 's ochtends met een fijn gevoel opstaan en vol fitheid en vitaliteit het avontuur van die dag tegemoet, zonder dat ik daar eerst een lading prikjes, pilletjes, drankjes en sprays voor nodig heb!

En ja, ik weet dat ik nu weer veel te hard van stapel loop. Maar daarom is het schrijven van een blog ook zo leuk. Dan kun je die kleine ongemakken die je voelt even lekker uitvergroten om zo de boel met een beetje extra entertainmentwaarde eens lekker van je af te schrijven. Bij deze dus.

Gevel herstel

Vrijdag was een dag die letterlijk een hoop stof deed opwaaien. Het herstel van de voorgeven van mijn huis is begonnen. De eerste stap is het uitslijpen en -hakken van het oude voegwerk. En dat is nog een hele klus! De oude stenen zijn erg zacht, en het voegwerk is kei- en keihard. De voegslijpmeneer moet dus uiterst secuur te werk gaan. Uiteindelijk is hij een behoorlijk eind opgeschoten. Maandag worden de laatste voegen er uit geslepen, en dan gaan ze verder met de volgende stappen: Het aanstralen en herstellen van de betondelen, het reinigen van de gevel, wat schilderwerk en natuurlijk alles weer opnieuw voegen en de gevel hydrofoberen.

Als het goed is kan de gevel er dan weer een jaartje of 30 tegenaan. Ergens in de komende weken zal mijn dakgoot ook nog worden vervangen. Een duur grapje alles bij elkaar, maar het is nu eenmaal hard nodig.