Wiefke had nog wat bioscoopbonnen liggen die we gisteren hebben verzilverd. Onze smaak qua films ligt redelijk ver uit elkaar, dus we hebben de veilige weg van de feel good comedy gekozen. De keuze was gevallen op Yes man.
Jim Carrey is niet bepaald mijn favoriete acteur (eigenlijk vond ik hem alleen in The Truman Show te verdragen), en ik hoopte vooral dat hij zijn altijd flauwe gekke bekken getrek achterwege zou laten. Het bleek gelukkig mee te vallen. Het is geen geweldige film, maar ik heb toch een paar keer de grijns op mijn gezicht niet kunnen onderdrukken.
Toen de film was afgelopen hadden we de knollen behoorlijk op. Dat mag ook wel na een middagje inkopen, via een paar glazen La Chouffe en eten bij de Bios-griek de veel te warme filmzaal trotseren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten