Na 188.839 kilometer is de pauperstation nu eindelijk met pensioen. En ik ben daar eigenlijk helemaal niet rauwig om. Want wat een heerlijke auto is het nieuwe blik toch! Ik heb onderweg naar huis zitten genieten van de stille motor, de heerlijke sportstoelen, de ergonomische bediening en vooral het luxe interieur.
Dat luxe interieur betekent wel nooit meer een snicker achter het stuur, maar dat is dan ook het enige waar ik misschien nog aan moet wennen. Ik ga met met deze patserbak echt wel vermaken.
UPDATE 12:30:
De auto nog maar een paar uur in het bezit, en nu al de sleutel kwijt. Hij bleek bij het reorganiseren van de spulletjes op de eetstoel te zijn gevallen. Ik ben nog steeds blij, maar tegelijkertijd voel ik me een beetje een sukkel :(
Geen opmerkingen:
Een reactie posten