Breuk

Zaterdag was een van de moeilijkste dagen uit mijn leven. Ik liep er al een tijdje mee en die ochtend hebben we de knoop doorgehakt: Wiefke en ik zijn geen koppel meer. Het waarom en hoe het zo gekomen is ga ik hier niet uiteenzetten. Wiefke en ik hebben het uitgebreid besproken, en de beslissing is weloverwogen en niet meer terug te draaien. We gaan ook niet als vijanden uit elkaar, en we willen elkaar wanneer we dit afgerond hebben gewoon goedendag kunnen blijven zeggen als twee volwassen mensen. Ondanks een gevoel van opluchting dat we nu eindelijk weten waar we aan toe zijn heb ik ook nog een erg naar gevoel. Het is nooit leuk om iemand zoveel verdriet te moeten doen.

We hebben samen met Wiefkes ouders meteen de koe bij de horens gevat om het emotionele rouwproces van elkaar loslaten goed in gang te zetten. De pieperdepiepstraat heeft dus sinds zaterdagavond een bewoonster minder. Vanaf haar ouderlijk huis gaat Wiefke zo snel mogelijk op zoek naar een eigen woning om daar met haar eigen leven verder te gaan. Ze heeft van alle kanten al hulp aangeboden gekregen om die verhuizing tot een goed einde te brengen. Ondanks dat alles nu moeilijk lijkt ben ik ervan overtuigd dat ook zij nog een fijne toekomst tegemoet zal gaan waarin ze de ook de oude vrienden vast nog wel eens tegen zal komen.

En ik? Ik zal zo af en toe wel mijn moeilijke momentjes hebben. Ik heb gelukkig al veel van me af kunnen praten bij mijn ouders. Zaterdagavond heb ik mijn hoofd helemaal leeg gemaakt met een goed glas wijn, een knuffel van Murphey en een van mijn favoriete films. Wanneer ik voor mezelf de rust weer heb gevonden zie ik wel verder. Maar ook ik zie de toekomst ondanks alles positief tegemoet, en heb vannacht in elk geval heel goed geslapen. Het medeleven en de steun die we van iedereen krijgen waardeer ik in elk geval zeer. Het is echt hartverwarmend om te zien dat onze buren, familie en vrienden ons ook in deze moeilijke tijden niet in de steek laten, en geen van allen partij kiezen in deze voor ons zo moeilijke beslissing.