Bleeeh, wat een rotdag! Gisteravond kon ik al niet in slaap komen. De hele tijd lag ik onrustig te draaien. Vanochtend was het gevoel al niet veel beter. Echt zo een gevoel alsof we enorme ruzie hebben gehad of iets dergelijks, terwijl dat allerminst het geval is.
We hebben nog geprobeerd onszelf op te vrolijken met een korte wandeling door een herfstgekleurd park. Maar toen zelfs daar de plaatselijke Bambi voor ons wegliep en een eindje verderop met zijn rug naar ons toe ging liggen beseften we dat ook dat niet ging helpen.
Dan het rotgevoel maar rustig thuis van ons af laten vloeien. Gewoon met zijn tweetjes op de bank, afgesloten van de buitenwereld. Bij deze onze excuses aan de overburen dat ze nu al tegen een paar dichte gordijnen aan moeten kijken. Het is even niet anders.
Bwugh!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten