Baalweekend

Vrijdagmiddag had ik al een paar keer wat onverklaarbare koude rillingen gecombineerd met een zwaar bezweet voorhoofd. Ik heb er toen geen acht op geslagen, en ben vrijdagavond vol verwachting aan het weekend begonnen. We hadden immers een druk schema met een gegarandeerd hoge amusementswaarde. Eerst diezelfde avond een buurvisite, zaterdagochtend de verjaardag van Wiefkemamma en dan zaterdagmiddag door naar bijna Belgie voor de jaarlijkse verjaardag-met-bbq-en-bier-en-ook-nog-overnachting-in-tent van ex-collegaR.

Vrijdagavond was de visite erg gezellig, maar later op de avond had ik ineens mijn luchtwegen helemaal dicht. Dat voorspelde niet veel goeds voor de rest van het weekend, en zaterdagochtend was het dan ook helemaal mis. Mijn onderbenen voelden aan alsof ik net zonder enige voorbereiding de vierdaagse had gelopen, ik voelde me duizelig en ik zag alles alsof ik een hele donkere zonnebril op had. Waarschijnlijk een invasie van enkele van de familieleden van de kleine vriend op de afbeelding hierboven.

Ik ben 's ochtends nog wel even naar Wiefkemamma geweest, maar na een uurtje heb ik Wiefke daar achtergelaten, terwijl ik zelf de hele middag op bed heb gelegen. Later in de middag heb ik Wiefke weer opgehaald (en ik heb zowaar nog even een glaasje sap gedronken). De reis richting het zuiden hebben we maar niet ondernomen, en dat is jammer. We keken beiden echt uit naar dit jaarlijkse evenement. Rond een uur of negen 's avonds bleek dat ik Wiefke inmiddels ook van een lading virussen had voorzien. Nu op de zondag is het devies dus "henig an". Ik voel me gelukkig al wat beter dan gisteren, maar een baal weekend is het wel. En Wiefke? Die is voorlopig nog even uitgeschakeld.