Ik beleef bijna onbeschrijfelijk veel plezier aan mijn goede voornemens. Bloemen voor de dames, tango en het vooruitzicht naar enkele mooie autosport momenten. Stuk voor stuk acties waarover ik graag blog, en die ik het liefst meteen aan iedereen wil vertellen. Maar voor goede voornemen nummer 16 is het nog leuker om het niet te vertellen. Ik kan niet uitleggen waarom, maar wanneer je het geheim kent zul je het begrijpen.
Wat ik wel kan melden is dat ook dit goede voornemen inmiddels is gerealiseerd. En ik kan niet anders dan concluderen dat ik er heel erg blij mee ben. Dit is iets dat ik al 15 jaar wilde. 15 jaar! Dat is best lang. Maar ik wilde in dit geval dat echt alles zou kloppen. Dat ik niet achteraf bij mezelf zou denken dat ik het op sommige details toch anders had aangepakt. En wat ik er nu bij voel, is dat echt alles klopt. Precies zoals ik het wilde. En dat stemt mij gelukkig, heel erg gelukkig.
Ik merk wel dat ik het heel erg lastig vind om het geheim te blijven houden. Telkens brandt het op mijn tong, klaar om er uit gegooid te worden. Aan enkelen waarvan ik niet wil dat ze via via achter het geheim komen heb ik het al verteld. En wellicht komen nog 1 of 2 personen bij dat selecte groepje. De rest moet ik teleurstellen. Voorlopig blijft het een heel leuk geheim. Maar troost jullie met de gedachte dat ik me heb voorgenomen dat het niet voor altijd een geheim zal blijven.
Oh, en aan diegenen die ik het nog ga vertellen: Ik doe dat vanwege het persoonlijke karakter alleen face to face, onder 4 ogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten