Frustratie

Mijn naam is Thijs Wientjes. Danser in hart en nieren, gepassioneerd liefhebber van de Argentijnse tango en op dit moment super gefrustreerd. Hoe dat kan na een wederom heel leuke tango avond? Dat is eigenlijk heel simpel.

Ik zou me alleen maar positief moeten voelen over mijn tango avontuur van de afgelopen weken. Na een paar lessen beginnen mijn danspartner en ik elkaar steeds beter aan te voelen. De pasjes, houding en vooral het spel van leiden en volgen waar we eerder allebei zo veel over na moesten denken worden steeds meer een tweede natuur. En dat voelt ook gewoon heel erg goed. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen. Ik had deze stap echt veel eerder moeten zetten.

En toch voel ik me enorm gefrustreerd. Ik sta nog in het prille begin van mijn tango carrière, en dat betekent dat mijn repertoire qua dans nog behoorlijk beperkt is. En daar zit hem precies het probleem. Steeds als ik me wil laten leiden door de muziek wil mijn ziel dingen gaan doen die mijn lichaam nog niet kan, en dan ben ik steeds de draad kwijt qua dansen. Nu zal menigeen denken: "Wat zeur je nou Thijs!". Maar die mensen hebben geen idee hoe ongelooflijk frustrerend het voor mij is dat ik nu geen uiting kan geven aan de passie die ik voel bij de tango muziek.

Ik wil me volledig aan de muziek kunnen overgeven, afgesloten van de wereld, slechts de noten van de tango in directe verbinding met mijn diepste gevoelens, en die gevoelens in directe verbinding met mijn lichaam dat via de mooiste dans die er bestaat expressie geeft aan die gevoelens. Ik wil dat liever dan wat ook in de wereld, maar op dit moment kan ik het nog niet. En daar word ik echt helemaal gek van!

Ik weet best dat er een dag komt dat ik het wel zal kunnen. En die dag zal één van de mooiste zijn in mijn leven. Het is gewoon een kwestie van geduld. Maar datzelfde geduld wordt op dit moment behoorlijk op de proef gesteld.