"Clubs are the lifeblood of any culture. Festivals are the celebration"
Een mooi citaat van Erol Alkan, de meester achter de draaitafels dankzij wie ik gisteren (of eigenlijk vannacht) weer eens ouderwets los kon gaan. Elektronisch, hard-slamming, maar tegelijk ook heel groovy en altijd verrassend. Dat is hoe ik zijn stijl zou omschrijven. Ook een stijl die me gisteren weer deed denken aan begin jaren '90. Een tijd waarin de elektronische muziek (of house) nog met argusogen werd bekeken. House was gewoon een lading pulp voor de jeugd. Een rage die net zo snel weer zou verdwijnen als hij opgekomen was.
Niets blijkt minder waar dan dat zo blijkt al die jaren later. De dance lijkt te leven als nooit tevoren. De hele zomer is het één grote keten van het ene festival na het andere. Elk weekend staan er wel mooie club avonden op het programma, al zijn de betere feestjes helaas ver van ons mooie Enschede verwijderd. Dat is het enige dat ik echt mis in Enschede: de durf om voor wat meer uitgesproken nieuwe dingen te kiezen. "Enschede, stad van eenheidsworsten", denk ik wel eens. Maar laat ik niet afdwalen, het ging over de dance cultuur.
Alleen voor de jeugd is die cultuur al lang niet meer. OK, ik geef toe: Gisteren voelden mijn neef en ik ons met onze 32 en 37 jaren best oud in vergelijking tot de jonge begin twintigers. Maar de enigen waren we zeker niet. Op Mysteryland zijn we zelfs verre van de oudste bezoekers. Ik heb daar al menig witharig feestbeest uit zijn dak zien gaan. Ook de DJ's zijn niet allemaal jonge broekies. Rauw resident Joost van Bellen is 50 jaar. En ook de andere helden van het eerste uur als Derrick May en Dimitri (respectievelijk 48 en 44 jaar) zijn inmiddels hard op weg om Abraham te gaan ontmoeten. Zet ze echter achter een draaitafel en ze zetten een kick-ass set neer alsof ze nog steeds begin twintig zijn.
Dance zal niet meer verdwijnen. Zelfs als we oud en versleten zijn zullen we op geheel eigen wijze uiting geven aan de vreugde die deze muziek bij ons teweeg brengt. Echt dansen zal het wel niet meer zijn. Maar tegen die tijd zijn er vast wel speciale scootmobielen, rolstoelen en zelfs bedden met een speciale "house party" knop, zodat onze brainwaves bij elke beat automatisch worden omgezet is robotachtige of bijna spastische moves.
Tot voor kort was ik echt heel bang voor de ouderdom. Maar met deze wetenschap maakt die angst plaats voor wat je bijna verlangen kunt noemen. Het leven is leuk, en het zal fantastisch eindigen. OMG wat wordt dat over een halve eeuw of wat een vette party in het tehuis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten