Sinds vannacht ben ik weer een ervaring rijker. Of ik er echt blij mee moet zijn betwijfel ik echter ten zeerste. De avond begon gezellig, en dat bleef hij eigenlijk ook tot dat ene moment. Nog even plassen, dan de jas pakken en gezellig naar huis. Dat was het plan dat ik voor mezelf had opgesteld, zoals ik dat wel vaker doe in het weekend. Maar deze keer ging het mis. Op het moment dat ik buiten liep ging plot het licht uit. Een totale black-out maakte zich van mij meester, en voor ik het wist lag ik op de grond. Op dat moment besefte ik nog niet wat er gebeurd was, maar toen iedereen me bezorgd aansprak op de oude markt begon ik me toch wat zorgen te maken.
Terug bij mijn gezelschap van die avond nemen de zorgen toe. Mijn broer is best wat gewend, maar ook hij schikt zich een hoedje. Zo heeft hij mij nog nooit gezien. Vanaf dat moment is het voor mij een groot zwart gat. Total black-out, en ik ben me nog maar nauwelijks bewust van de wereld om mij heen. Mijn broer maakt zich zorgen en vraagt zich af of iemand iets in mijn drankje heeft gegooid wat er niet thuis hoort. Dat is ook het gevoel dat ik op dat moment heb. Steunend op mijn zorgzame broer en neef wordt ik naar het ziekenhuis gebracht.
Wat zich in het ziekenhuis afspeelt weet ik voor het grootste deel niet meer. Mijn hoofd is aan elkaar gelijmd, en er is iets gedaan met een injectienaald in mijn arm. Dat laatste weet ik alleen maar omdat ik vanochtend een pleister met watten op mijn arm zag zitten. Wat ik wel weet is dat ik in het ziekenhuis weer langzaam tot mezelf begon te komen. Ik kon in elk geval gewoon gaan slapen volgens de dokter. Dat is de enige uitspraak die ik me herinner.
Waar ik me zorgen om maak is waar die black-out vandaan komt. Mijn vermoeden is dat gisteren een hoop spanning die in mijn lijf zat is los gekomen. Zo voelde het in elk geval wel. De hele nacht zwaar emotioneel, en op sommige momenten in het ziekenhuis allerlei spastische bewegingen die je vaker ziet bij mensen waar plots alle stress los komt. Maar dat kan ook door die val en black-out komen natuurlijk. Ik heb in elk geval stof tot nadenken de komende dagen. En ik hoop dat dit mij echt nooit weer gebeurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten