De wondere wereld van de tango-autodidact

Zomaar een vrijdagavond. Alleen in huis. Op het TV scherm aan de muur komt via de chromecast de ene na de andere tango-video voorbij. Het is weer zo’n avond die soms tot diep in de nacht door blijft gaan. Ik weet dat ik de video’s niet alleen kijk omdat ik ze zo mooi vind. Er zit voor mij veel meer achter dan dat.

Een tangolerares die mij door en door begrijpt appte het ooit aan me: “Volgens mij ben jij extreem autodidact”. Tot die tijd had ik er nooit zo over nagedacht. Maar juist deze uitspraak deed me beseffen hoe vaak ik eigenlijk urenlang naar tangovideo’s zit te kijken voor inspiratie.

Vaste lessen volgen doe ik al een paar jaar niet meer. Op een of andere manier werkt dat gewoon niet voor mij. Niet dat ik helemaal zonder tango-docenten kan hoor. Ik heb met mijn minder dan 6 jaar ervaring nog een hele hoop te leren. Maar de grootste sprongen in danskwaliteit die ik maakte komen niet alleen door de wijze lessen van mijn twee favoriete docentenkoppels (die ik deze keer niet bij naam ga noemen). De tips, pasjes en oefeningen die ik van hen krijg aangereikt zijn voor mij een beginpunt. Een start van een muzikale reis die zich grotendeels binnen mijn hoofd afspeelt.

Eigenlijk best een gek idee. Ik oefen mijn dans het meest intensief terwijl ik video kijkend en muziek luisterend op de bank zit. Van binnen zit ik dan vol beweging. Analyserend hoe ik de tips die ik eerder van mijn docenten kreeg bij diverse topparen in hún dans terug kan zien. Terwijl ik tegelijkertijd de muziek op me in laat werken en bedenk hoe ik juist de meest eenvoudige passen met diverse klankkleuren kan dansen om ze echt te laten aansluiten bij de stijl van het orkest dat op dat moment speelt. De hele avond neem ik die stortvloed aan audiovisuele prikkels in me op. Steeds weer connecties leggend met de kennis die ik eerder heb opgedaan.

Doordat ik geen rem op mijn gedachten heb wordt de intensiteit van al die hersenactiviteit en innerlijke beweging me meermaals even teveel. Ik moet dan even opstaan en geconcentreerd ademhalen. Soms rolt er een traan over mijn wang. Een traan van geluk. Want ik weet dat ik op korte termijn weer een prachtige dame in mijn armen zal hebben die mij zal helpen al die innerlijke inspiratie te bevrijden door deze te uiten in een ongetwijfeld onvergetelijke dans.

Ach, wat is tango toch mooi…

(image source: http://medicalxpress.com/news/2015-09-neuroscience-real-tango-consonant-results.html)