Sinds twee jaar ben ik naast tangodanser ook tango DJ. Dat betekent dat ik vanaf nu kan zeggen dat ik meerdere jaren ervaring heb. Dat bekt toch een stuk lekkerder dan "Ik ben nog maar net begonnen hoor". Het is ook een mooi moment voor een korte terugblik op hoe het allemaal begon, en een blik in de toekomst.
De reden dat ik zelf ben gaan DJ-en is simpel, maar in de ogen van sommigen misschien ook arrogant: Ik voelde me als danser door veel DJ's niet goed bediend. Dankzij één van mijn Maestro's deed ik al een tijdje meer en meer kennis op van de tango orkesten van weleer. En toen viel het me al op dat ik enkele van deze orkesten vaker niet dan wel kreeg toegediend op de milonga's in Nederland. Dat gevoel werd nog eens enorm versterkt tijdens een tangovakante in mei 2014, met docenten Erna en Santiago Giachello (inmiddels helaas geen danspaar meer). Op een van de eerste avonden verzorgde Erna de muziek, en zij liet ons kennismaken met orkesten die vrijwel alle dansers nooit eerder hadden gehoord. Iedereen vroeg zich ook meteen af: "Waarom horen we deze prachtige muziek in Nederland nooit?". Dat was voor mij de eerste trigger om daar iets aan te willen doen.
Die zomer ben ik op zoek gegaan naar muziek van die orkesten, om te beginnen me het bouwen van een collectie aan tango muziek. Ik stuitte onder andere op een online collectie van tanda's die is samengesteld door een Tango DJ uit Montreal (DJ el Irlandés), die ook de orkesten die Erna draaide in zijn collectie had. Wat volgde waren maanden van noeste arbeid: muziek binnenhalen, de tanda's scheiden in losse nummers, de bestandsnamen aanpassen zodat aan de naam te zien is van welk orkest met welke zanger het stuk is, deze naam ook als tags in de MP3 laten terugkomen, alle Mp3's normaliseren op -3dB, waar nodig storende tikjes er uit halen, onnodig lange stiltes aan het begin verwijderen, een stilte van 3 á 4 seconden aan het einde zodat de dansers het nummer tot en met de eindpose rustig kunnen uitdansen, de collectie koppelen aan mijn muziekplayer foobar2000, en daar alle Mp3's voorzien van ReplayGain info zodat ik minder vaak zelf het volume hoef bij te stellen. Een enorm karwei kan ik jullie vertellen, en ook nu houdt dat me nog regelmatig een hele dag en/of avond bezig.
Maar dat was pas deel één van de klus. Ik had wel orkestenkennis, en die had ik door al die verzamelwoede ook behoorlijk vergroot. Maar een goede tango-DJ draait ook het juiste orkest op het juiste moment. Hoe ik dat moest doen? Geen idee. Gelukkig houd ik heel erg van het doen van research, dus op onderzoek dan maar. Ik kon online verbazend veel vinden over hoe je tanda's en je avond op te bouwen als tango DJ. In veel gevallen kwam het me nogal overanalytisch voor. Er zijn zelfs tango DJ's die hele grafieken publiceren van de energieflow van de avond afgezet tegen de tijd, met voor elke opwaartse of neerwaartse curve een annotatie die aangeeft welk type tanda ze daar spelen. Maar ook goede tips over een basisflow waarmee je kunt beginnen, en typen tanda's die op verschillende momenten binnen die flow passen. En dat inclusief een voor-de-vuist-weg overzichtje met suggesties voor orkesten per type tanda. Ik besloot dat overzichtje te gebruiken, en schreef elk orkest dat ik had op een papiertje. Dat papiertje kwam vervolgens in een bakje behorende bij dat specifieke type tanda. Daarna heb ik op een groot vel papier een overzicht gemaakt van de basisflow die ik op mijn eerste optreden wilde maken, en ben daar die papiertjes in gaan leggen. Foto ervan gemaakt (want ik had niets bij de hand om die papiertjes vast te leggen), en toen aan de slag. Voor het eerst in mijn leven zelf tanda's samenstellen.
Weer was ik een stap verder. Ik had voor ruim 4 uur tanda's klaar staan (4 maal een serie TTVTTM). De milonga waar ik mijn debuut zou maken zou slechts 3 uur duren, dus ik had ruim voldoende, en kon de flow nog aanpassen wanneer dat nodig was. Hoe ik zou weten wanneer dat nodig was? Daar kon ik weinig over vinden. Ik besloot daar te vertrouwen op mijn eigen dansgevoel en de dansers goed in de gaten te houden. Worden de dansers onrustig, dan een smooth tanda om ze weer tot rust te brengen. Zitten de dansers aan de kant, maar bewegen ze wel een beetje mee met de muziek, dan een tanda met wat meer energie. En moeilijkere dramatische tanda's altijd plannen voor een tanda energieke walsjes. Ja, die regels zou ik aanhouden, en wel zien of het zou werken. Maar zou de door mijn gekozen muziek überhaubt wel werken? Dat wist ik niet zeker. Ik heb alle tanda's die ik voor die avond had gemaakt tot twee keer toe allemaal achter elkaar beluisterd, en nog meerdere malen kleine wijzigingen aangebracht.
Ik herinner me nog hoe zenuwachtig ik vlak voor mijn eerste optreden was. Ik wist dat ik me goed had voorbereid. Ik wist dat ik zelf de muziek in elk geval heel mooi vond. Maar dit was de vuurdoop. Mijzelf volledig blootgeven aan het oordeel van alle dansers die er die avond waren. Verschrikkelijk voelde ik me. Wat als iedereen het niets zou vinden, en liever de hele avond Canaro en Donato wilde horen? Feit was dat ik nu niet meer terug kon. Na de laatste tango's aan het einde van de les plugde ik de RCA connectoren aan de externe geluidskaart van mijn notebook. Na een korte aankondiging van de toenmalige voorzitter van el Tamango begon ik mijn eerste muziek te spelen. Er werd in elk geval gedanst. Ik weet nu de orkesten van de eerste set nog: Een duidelijke Lomuto (Tango), een romantische Demare (Tango), een vlotte de Angelis (Vals), een complex ritmische Troilo (Tango), en een heftige Racciatti met mijn lievelingszangeres Nina Miranda (Tango). Eigenlijk had ik de dansers nu iets te veel energie gegeven, maar zelfs op de milonga-tanda erna gingen ze nog steeds uit hun dak. Na een di Sarli tanda als rustmoment (heel erg nodig op dat moment) bleef het publiek nog steeds veel dansen die avond. Een publiek waaronder mijn Maestro's, die speciaal voor mijn debuut die middag en avond in Enschede hadden gepland om bij mijn debuut te kunnen zijn. Een moment dat ik nog steeds koester!
De laatste twee tanda's van die avond zou ik nu anders hebben gedaan. Maar de dansers waren ook een beetje moe van al dat dansen geloof ik. Ik was vooral heel erg opgelucht, en het bestuur van el Tamango was heel erg blij met de nieuwe aanwinst in hun DJ gilde. Zo blij dat ik meteen gevraagd werd om de eerstvolgende zaterdagavond voor mijn rekening te nemen. Gelukkig ging ook die avond heel goed, en kan ik inmiddels terugblikken op succesvolle optredens in Enschede, Almelo, Osnabrück, Münster, Eindhoven, Tauplitz, Playa d'Aro en el Puerto de Santa Maria (op mijn verlanglijstje staan nog Groningen en Amsterdam, maar kom er maar eens tussen). Inmiddels kan ik me ook steeds sneller voorbereiden, en steeds beter bijsturen op een avond wanneer dat nodig is.
Ik heb bijna alle zaken nu dus goed voor elkaar. En daar ben ik best trots op. Maar ja, die naam hè. Hoe leg je aan een Duitser of Spanjaard uit hoe je "Thijs" uitspreekt? En zo vinden we eindelijk aansluiting bij de titel van deze blogpost. Tijdens een tangoweekend in Stuttgart kwam het ter sprake: Ik heb een tangonaam nodig die voor alle tanguero's te begrijpen is. De voornaam was vrij snel gevonden. Thijs komt immers van Mathijs, wat weer komt van Mattheus (betekenis: "geschenk van God", oh de ironie). De Spaanstalige variant daarvan is Mateo.
Maar ja, dan die achternaam. Het is verleidelijk om vanuit de naam Wientjes een associatie te leggen met Wijntjes, en het dan naar el Vino te vertalen. Maar de naam Wientjes heeft niets met wijn te maken. Het is gewoon een patroniem, net zoals bijvoorbeeld Hendriks. Hendriks betekent "kind van Hendrik", en zo betekent Wientjes ook "kind van Wientje". De voornaam Wien of Wientje (een verkorting van "Winand") komt nu echter bijna niet meer voor, dus ik kan de incorrecte associatie met de drank wel begrijpen. El Vino bekt wel lekker natuurlijk, ware het niet dat ik nu al ruim 4 maanden geen druppel alcohol (en dus ook geen wijn) meer drink. Iets anders moest het dus worden.
"Waarom dan niet Mateo el Fino?", opperde plots mijn Maestro. "Thijs de verfijnde", is dat in het Nederlands. Die naam past in elk geval heel erg bij de stijl van muziek die ik in Tango het mooist vind. En "el Fino" is dan meteen een mooie ode aan danser Ramon Rivera (vroeger Fino of Finito genoemd), die in zijn tijd een van de dansers was die het mooie zachte en stylistische dansen in de tango bracht dat we later terugzagen bij Zotto, en nu nog bij dansers als Sebastian Achával. De stijl waar ik van houd. Na wat wikken en wegen waarbij ik nog andere namen exploreerde kwam ik steeds weer bij deze naam terug. Dus houd die naam in de gaten. De naam waaronder ik vanaf dit jaar tango plaatjes ga opleggen. DJ Thijs is now known as:
Mateo el Fino
Geen opmerkingen:
Een reactie posten