OK OK, het is nog niet helemaal zoals ik het wil hebben. Maar de nieuwe look is er dan toch nog op de valreep. Een mooie stok achter de deur om wat vaker te bloggen. Weinig inspiratie de afgelopen maanden.
En eigenlijk is dat vreemd. Ik heb het jaar immers meer dan goed afgesloten. Een nieuwe baan waarin ik me zeer prettig voel. Het IT project van mijn dromen. Ik kan eindelijk leven met mijn eigen gebreken. Ik ben voor het grootse deel vrij van zorgen. Mijn ouders maken het goed. Ook Murphey heeft haar rust weer gevonden. Meer dan 200 vrienden (nou ja, op Facebook dan). Verliefd geweest op een auto. En nu een beetje verliefd op een koptelefoon. Daarnaast heimelijke verlangens naar een tablet en nog een andere auto. En ik wil een nieuwe TV. En nieuwe speakers. En een nieuwe 7.1 receiver en blu-ray speler. En een nieuwe smartphone...
Ik geloof dat ik dit jaar met best veel materialistische gevoelens ga afsluiten. Oh well, there is a first time for everything!
Mijn naam is Mr. T-REX. Oudere jongere. Vol van gezond verstand en tegelijk heel impulsief. Op dagen dat ik geen vuurwerk mag afsteken geniet ik van muziek in al haar facetten. Van losgaan op dance festivals tot intens genieten van de Argentijnse Tango, de mooiste dans die op deze aarde bestaat. Op die ene dag dat ik wel vuurwerk mag afsteken geniet ik van... vuurwerk.
Het lijkt wel of je dat tegenwoordig niet meer hardop mag zeggen met al die petities voor een verbod die ik in mijn timeline langs zie komen. Begrijp me niet verkeerd. Ik ben 100% voor handhaving van de wet, die dodelijk wapentuig als Cobra6 bommen en 6 inch salute shells ten strengste verbiedt. Hufters die met dit soort dingen materiële en persoonlijke schade aanrichten mogen van mij meteen achter de tralies. Of nog beter: een taakstraf op de poli van het plaatselijke ziekenhuis tijdens de jaarwisseling. Wie niet horen wil moet maar naar mensen kijken die niet meer kúnnen horen en mensen die wilden dat ze niet meer konden voelen.
Maar naast dat alles staat één ding als een paal boven water. Ik vind vuurwerk prachtig! Hoe dat begon, mijn fascinatie voor vuurwerk? Dat weet ik eigenlijk niet. Wel weet ik dat ik toen ik klein was met de vuurwerkfolder onder mijn kussen sliep. En dat ik na de eerste invulronde van de bestellijst van mijn vader flink moest strepen om weer binnen het vastgestelde budget te komen. Tegenwoordig bepaal ik zelf het budget, waar ik vervolgens in al mijn impulsiviteit elk jaar weer overheen ga. "Oh en doe er ook nog maar zo'n 100 schots thunderblok bij", dat soort werk (*'-'*).
Voordeel van "wat ouder" zijn is dat ik nu wel snap waarom ik vuurwerk zo mooi vind. Vuurwerk is kunst in haar meest vergankelijke vorm. Hoog in de lucht transformeert een knal tot een zeer kleurrijke voorstelling. Een voorstelling die maar een seconde duurt, en nooit meer precies zo terug komt als juist die ene keer. En dan besef je dat je samen met de mensen om je heen een uniek moment hebt gedeeld. Stel je toch eens voor dat je elke dag naar de Mona Lisa komt kijken, en dat ze elke dag net een beetje anders glimlacht. Dat soort uniciteit is waar ik het over heb. How cool is that?
Vuurwerk is iets exclusiefs. Iets heel moois. Gevaarlijk ook indien verkeerd gebruikt. Gezond verstand is een vereiste. Wat dat betreft is het net als autorijden. Of als werken bij de brandweer. Dat laatste is misschien wel de beste vergelijking. Spontaan schiet nu een citaat door mijn hoofd uit een voorlichtingsfilm van diezelfde brandweer die ik als kind ooit tijdens een schoolexcursie kreeg te zien:
"Er is niets gevaarlijks aan. Als je maar weet wat je doet."
Als iedereen die zin eens wat vaker aan zichzelf zou herhalen zou die discussie over een vuurwerkverbod helemaal niet plaatsvinden. Zolang het verbod er nog niet is (en ik denk ook niet dat dat er ooit van gaat komen) ga ik komende zaterdag gewoon weer genieten. Ongeacht of een ander me dat nu wel of niet gunt.
